De vaste kern van het Hydra Ensemble bestaat uit Rutger Zuydervelt, die hier de laatste dagen met grote regelmaat voorbij komt, bassist Gonçalo Almeida die de komende dagen het stokje overneemt en  twee cellisten: Nina Hitz en Lucija Gregov. Onlangs verscheen hun debuutalbum ‘Voltas’ bij Inexhaustible Editions. Almeida maakt ook deel uit van het Portugese trio The Selva, dat hij vormt met cellist Ricardo Jacinto en drummer Nuno Morão. Hun derde album, ‘Barbatrama’ namen ze op samen met Zuydervelt en verscheen bij Shhpuma, het zusterlabel van Clean Feed.

‘Voltas’ bestaat uit zes genummerde stukken waarin de musici een geluidswereld creëren die het midden houdt tussen experimentele elektronica, geïmproviseerde muziek en hedendaags gecomponeerde kamermuziek. Prachtig hoe de donkere tonen van Almeida’s bas, van het begin af duidelijk aanwezig, zich mengen met die van de cello’s en de elektronica tot een fascinerend geheel. Het is opvallend stemmige muziek, waarin natuurlijke klanken overheersen. Prachtig klinkt de combinatie van snaren, bijvoorbeeld mooi tot uiting komend in het vierde stuk waarin we middels pizzicato bassist en cellisten een ritmische geluidssculptuur horen creëren. Verderop komt daar boeiend col legno spel bij en krijgt de muziek een melancholiek karakter. In het zesde deel valt de rol van de elektronica op die op een spannede wijze met de snaren interacteert. Dat is ook tevens het meest hectische deel, vooral naar het einde toe wint het aan dynamiek.

The Selva begeeft zich eveneens in meerdere muzikale werelden, maar daar houdt de vergelijking met het Hydra Ensemble ook wel mee op. ‘Selva’ is Portugees voor oerwoud en dat hoor je terug in de muziek. Zo heeft het ritme in ‘Ramatarba’ duidelijk tribale trekken, iets dat ook geldt voor ‘Tramabarba’ en ‘Marbatraba’ en doen de experimentele klanken in ‘Babarmatra’ zeker ook aan een exotische omgeving denken. ‘Tramabarba’ valt bovendien op door de ongenaakbare klanken van Almeida aan het einde. De cello speelt een grote rol in het weemoedige ‘Mabartrama’, geholpen door Zuydervelts gruizige elektronica die hier beslist een dimensie aan toevoegt. Zware basnoten in ‘Bamabartra’, Almeida zet hier duidelijk kracht met zijn strijkstok, terwijl de cello zorgt voor een iets lichtere variant.

Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: