De Amerikaanse componist Jeffrey Roden kwam hier eerder dit jaar uitgebreid aan bod middels een dubbelalbum met zijn werk, ‘Thread of a Prayer, volume 1, dat verscheen bij Solaire Records. Het toen reeds aangekondigde volume 2 is inmiddels verschenen en verdient het zeker om hier weer besproken te worden. Dit tweede album bevat wederom twee stukken voor piano solo en twee stukken voor trio en verschaft ons een nog breder beeld van het werk van deze boeiende componist.
Roden stelt de luisteraar met zijn muziek op de proef. In een boeiend interview met Tobias Fischer in het Cd boekje zegt hij: “I do not seek out the experience; it is only when I suddenly find myself hearing. I suppose this is reflected in the work I am now making which is silences and repetitions. As the world becomes more filled with harsh and discordant sounds it becomes more dfficult to engage in this kind of listening.” Roden heeft hier beslist een punt. Rustig de tijd nemen om te luisteren naar muziek, zonder afleiding, wie doet het nog. En dan vormt de muziek van Roden door zijn verstilling nog een extra uitdaging. Maar ook een kans. “I hope”, zo vervolgt hij “my work will find its relevance by providing this kind of listening experience.”
We kunnen het niet anders dan met hem eens zijn. Je overgeven aan Roden’s weldadige klanken geeft je als luisteraar rust en de nodige ontspanning. ‘The Field’ het trio voor viool, contrabas en timpani is zo’n intens weldadig stuk waarin Roden je mee neemt op reis naar binnen. Bijzonder aan die muziek is ook dat je eraan afhoort dat die er voor Roden daadwerkelijk toe doet. Het is muziek die het gevolg is van een persoonlijke ontwikkeling, of zoals hij het zelf uitdrukt: “I began to retrace my steps backward: slower and slower music, deeper and deeper silences… Everything I feel, have experienced, understand, believe and questions is accesile in the work.” Helemaal eens. Neem het indringende ‘As we rise up’ voor viool, contrabas en orgel. Met het geluid van het orgel creëert hij een intense hartslag waar de viool en de bas de melodie over heen leggen. Een ietwat duistere, melancholieke, ja soms beklemmende melodie. Het laat je als luisteraar niet onberoerd.
Die stilte, we hadden het er reeds over in de bespreking van volume 1, komt het best tot uiting in zijn werk voor piano solo. Sandro Ivo Bartoli die hier het titelstuk ‘Threads of a Prayer’ speelt en de ‘6 Pieces for the Unknown’ weegt iedere noot op een goudschaaltje. Muzikale contemplatie. Muziek ook waarin de tijd lijkt stil te staan en die ons zeker ook doet denken aan de muziek van een componist als Morton Feldman.
Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: