Jason Grier – Demonstration Disc (CD Recensie)

Een betere titel had Jason Grier, de man achter Human Ear Music, niet kunnen bedenken voor zijn album ‘Demonstration Disc’. Dit album lijkt in alles op dat: een cd met een enorme diversiteit aan geluiden schijnbaar lukraak aan elkaar geplakt. Grier is gek op samples en heeft in de afgelopen jaren een enorme collectie opgebouwd, die overigens voor een deel te downloaden zijn van de website van zijn label HEM (Human Ear Music).

Neem ‘2’, wat we hier horen? Vuurwerk, de pijlen hoor je fluiten, de rotjes knallen, als een eindeloze kakofonie. Of beluister ‘3’ waarin Grier een deinend ritme creëert uit de meest vreemdsoortige geluiden, akoestische instrumenten, noise, omgevingsgeluid, je kunt het zo gek niet bedenken of het zit erin.

Voor de hoes van zijn album koos Grier een schilderij van de Duitse kunstenaar Gerhard Richter, ‘Abstract Paining (726)’ uit 1990. Een goede keuze, want net zoals dit schilderij geen structuur lijkt te hebben, lijkt ook deze muziek deze te ontberen. Schijn bedriegt echter in beide gevallen. Zoom je nader in, dan blijkt er wel degelijk sprake te zijn van structuur. Het is wat deze muziek boeiend maakt. In ‘4’ kruipt langzaamaan de soul, louter door de losse samples van de hier gebruikte fragmenten in een steeds hoger tempo aan elkaar te verbinden. Die soul verdwijnt overigens weer als het tempo zo hoog wordt dat het verwordt tot een kluwen van klanken.

‘5’ is van een aardse, vreemde schoonheid. Grier heeft volgens mij een middag in een bouwmarkt rondgelopen en vervolgens een behoorlijke plensbui getrotseerd. In ‘6’ horen we het geluid van een 150 jaar oude piano die Grier vond in een Toscaanse villa en die duidelijk aan een stembeurt toe is, maar het is juist dat gegeven dat hier tot een vreemde klankwereld leidt. En over structuur gesproken: ‘7’ en ‘8’ zijn ronduit ritmisch, al is het dan wel op de wat vreemde Grier manier. Maar wellicht is ‘9’ nog wel het meest bijzondere. Eigenlijk omdat dit het enige stuk is dat nog redelijk normaal klinkt, althans in de eerste helft. Een drone van een orgel met wat snippertjes omgevingsgeluid is wat Grier ons hier aanvankelijk opdient. Tot ook hier langzaamaan via de achterdeur de chaos weer naar binnen kruipt en uiteindelijk zegeviert.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: