De Australische componist en musicus Lawrence English heeft inmiddels een redelijk omvangrijk oeuvre opgebouwd. Met eigen producties, solo of in samenwerking met geestverwanten, als producer en als eigenaar van het inmiddels toonaangevende label Room40 dat zich net als English zelf, specialiseert in subtiele elektronica en veldopnames. En wat English eigen werk betreft: ‘Approaching Nothing’, dat eind vorig jaar verscheen, vormt een nieuwe loot aan de stam.

Als uitgangspunt voor het album gold één van de belangrijkste opnames in de geschiedenis van het begrip ‘veldopname’. De opnames die Luc Ferrari, één van de reuzen uit de geschiedenis van de elektro-akoestische muziek maakte in 1967 in Vela Luka, een dorpje in wat toen nog Joegoslavië was en die het licht zagen onder de titel ‘Presque rien nr. 1. Zo gewoon als veldopnames inmiddels zijn als onderdeel van de muziek, zo bijzonder en nieuw was het nog in 1967. En dat past volledig in de opzet van English, die in oktober 2013 eveneens naar Vela Luka, inmiddels Kroatië, toog om als het ware verder te gaan waar Ferrari was gebleven. Met ongetwijfeld de verschrikkelijke oorlog in Joegoslavië in zijn achterhoofd.

‘Approaching Nothing’ vangt aan met klokkengebeier, als een soort van wake-up call. Wat volgt zijn vogelgeluiden, geroezemoes, het stationair draaien van een motor, pratende mensen en andere gewone geluiden. Is er iets veranderd in die bijna halve eeuw? Volgens Brunhild Ferrari, de weduwe van Luc Ferrari die geciteerd wordt op het CD hoesje valt het mee. Zij herkent Vela Luka bij het beluisteren van de opnames die English maakte: “There were sounds I could recognize and I could essentially smell that special place once again. My memory was consumed with everything about Vela Luka.” Verschillen? Oké de auto’s maken beduidend minder herrie en het lijkt erop dat de vogels agressief klinken, of ben ik als luisteraar bevooroordeeld? En hoe zit het met die hommel? Ook die klinkt agressief. English verbaasd het niets dat ik daar last van heb. Hij schrijft in een essay met als titel ‘Relational Listening: The Politics of Perception’: “Relational listening provides a systemic framework through which artists and other concerned practioners can explore the conditions of their listening, specialy in the context of the desire to transmit those listenings.”

English heeft gelijk. Ik wil de gevolgen van die oorlog terughoren in dit stuk. Maar hoe realistisch is dat? Ja, die vogels klinken heftig en die brommer eveneens. Maar dat klinkt die brommer bij mij om de hoek natuurlijk ook! Maar die kinderen dan? Klinken die niet agressief? Nog versterkt door het wat holle, echoënde geluid. Tja. Weet u wat, oordeel zelf.

‘Approaching Nothing’ is te beluisteren en te koop via Bandcamp: