De Japanse componiste Yu Kuwabara, geboren in 1984, is zich als geen ander bewust van de geschiedenis van haar land, iets dat zij, zo bewijst het dubbele portretalbum ‘Sounded Voice, Voiced Sound’ dat Kairos Music uitbracht, op prachtige wijze weet te vermengen met het hedendaags gecomponeerde idioom, zoals ze dat meekreeg tijdens haar studie. En dus haalt ze zowel haar inspiratie bij Claude Debussy als bij de boeddhistische gezangen, iets waar ze zich op regelmatige tijden in onderdompelt middels het doen van muzikaal veldwerk. Het levert een serie bijzondere stukken op die, voor ons als westerse luisteraars, soms wat bevreemdend overkomen, maar tegelijkertijd de fantasie in hoge mate prikkelen.

Zo horen we in die verrassende strijkbewegingen van de violist in ‘Bai and Dharani’ zo’n boeddhistische chant terug. Een stuk met een hypnotiserend effect, prachtig gespeeld door Marco Fusi. ‘Mizu no Koe (Water Music)’ is eveneens voor solo viool en wordt ook door Fusi gespeeld. We horen in het zachte, opvallend subtiele spel het water sijpelen. Een stuk waarin we ook de invloed van Debussy, die nadruk op klank, terughoren. In ‘Falling Dusk’ is de link met de Japanse cultuur en traditie nog veel sterker, alleen al doordat Kuwabara dit stuk schreef voor solo shamisen, een traditioneel Japans strijkinstrument. En toch hoor je ook in de opbouw van dit stuk duidelijk de invloed van de westerse gecomponeerde muziek terug, wat het tot een perfecte synthese maakt van twee werelden. Het wordt uitgevoerd door Hidejiro Honjoh. Fusi horen we op dit album ook op viola d’amore in het stuk ‘Toward the Brink of Water on the Verge of Dusk’. Een stuk wat qua sfeer goed past bij dat ‘Mizu no Koe’ en waarin de aandacht voor klank dus wederom een grote rol speelt, maar ook wat Miyuki Shirashi in het boekje bij de Cd “awai” noemt: “a Japanese expression of things being fluid, ambiguously infused but not completely melted together”.

De tweede Cd opent met ‘Three Voices’ voor strijktrio, Awai-Za tekent voor de uitvoering van dit bijzondere stuk, samen met altviolist Ikune Yamagata, waarin we ook weer dat “awai” tegenkomen. in onregelmatige golven komen de klanken tot ons. In ‘Lotus Pedestal’ horen we ook een strijktrio, maar dan met de afwijkende bezetting van viool, cello en shamisen. Dat geeft dit stuk natuurlijk een heel bijzondere klank, andermaal afwijkend van wat wij gewend zijn. Overigens een bijzonder opwindend stuk, met wederom een grote aandacht voor de klank. ‘Shadowless’ componeerde Kuwabara voor solo viool en acht musici, die laatste vrij te kiezen. Eenzelfde procedé hanteert ze voor ‘Figure and Ground, Image and Margin, Obverse and Reverse’, nu echter voor solo shamisen en zeven musici. Qua muziek bewandelt de componiste eenzelfde pad als in haar stukken voor kleine bezetting, alleen wint de klank nu natuurlijk in hoge mate aan kracht.

Het album is te beluisteren via Spotify: