Concertgebouw (NTR ZaterdagMatinee), Amsterdam – 21 december 2024

Olivier Messiaen, bij wie ik de afgelopen dagen uitgebreid stilstond, speelt ook een grote rol in dit concert van het NTR ZaterdagMatinee, dat natuurlijk eveneens, zo vlak voor de kerst, een sterk religieuze lading heeft. Is het absolute hoogtepunt zonder enige twijfel de Nederlandse première van David Lang’s aangrijpende ‘poor hymnal’ door het Nederlands Kamerkoor, onder leiding van Peter Dijkstra, we beginnen met Messiaen zef en wel met ‘Prière du Christ montant vers son Père’, het laatste deel uit ‘L’Asencion’, hier in de versie voor orgel, bespeeld door James McVinnie. Verder klinken ‘Quatre petites prières de Saint François d’Assise’ van Francis Poulenc en ‘Messe des pauvres’ van Erik Satie.

(meer…)

Orgelpark, Amsterdam – 20 en 21 december 2024

Geen betere plek voor een ongelovige met een passie voor religieuze muziek dan het Amsterdamse Orgelpark in de voormalige Parkkerk. En dus ook geen betere plek dan deze voor de muziek van Olivier Messiaen, die dezer dagen centraal staat op deze blog. Hier ben je letterlijk omgeven door orgels. Vrijdagavond speelde Ralph van Raat ‘Vingt Regards sur l’Enfant Jésus’ voor solo piano en gisterenavond speelde de nog jonge organist Steven Knieriem het beroemde ‘La Nativité du Seigneur’, het eerste grote orgelwerk van Messiaen. De reputatie van Van Raat is inmiddels zo ongeveer wel bevestigd, met een bijzonder uitgebreid repertoire op zijn naam – zo klonk op deze zelfde locatie enige maanden geleden nog het indrukwekkende ‘Der Klang des Lebens’ van Peter-Michael Hamel – iets dat zeker nog niet geldt voor Knieriem. Sterker nog, hij studeert nog aan het Rotterdamse Codarts, improvisatie bij Hayo Boerema en hoofdvak orgel bij Christian Schmitt en Zuzana Ferjenčíková.

(meer…)

Zoals ook duidelijk naar voren komt in Robert Sholl’s biografie van Olivier Messiaen, die hier gisteren voorbij kwam, was hij zijn leven lang gefascineerd door vogelgeluiden. Niet voor niets wijdt Sholl, onder de titel ‘On Birdsong’ er een geheel hoofdstuk aan. Zo haalt hij de anekdote aan dat de jonge Olivier, pas drie jaar oud, met zijn vader aan het wandelen bij de Puy de Dôme in de Auvergne “brusquely took his bread from his mouth and made a sign that he wanted to hear them” bij het horen van een veldleeuwerik. En reeds op zijn veertiende begon hij ermee om zo nauwkeurig mogelijk de gezangen te vangen in muzieknotatie. Een onmogelijke opgave, maar desalniettemin één waar Messiaen in het geheel niet voor terugschrok. Het zou een vast bestanddeel van zijn leven worden en zoals ‘Messiaen in context’ mooi laat zien was het zoeken naar nieuwe vogels een vast onderdeel van zijn concertreizen.  Het leidde eind jaren ’50 tot een bijzonder corpus pianomuziek, de ‘Catalogue d’Oiseaux’ bestaande uit dertien stukken verdeeld over zeven boeken. Onlangs verscheen er een nieuwe, goedkopere editie of de complete uitvoering door Jean-Pierre Aimard bij Pentatone Records.

(meer…)

De Bijloke, Gent – 15 november 2024

Onder de titel ‘Les extrêmes se touchent’, ofwel ‘de extremen raken elkaar’ bracht de Brussels Philharmonic afgelopen vrijdag in De Bijloke, de concertzaal van Gent, een programma waar we in Nederland niet van durven dromen. Want welk orkest van formaat bij ons durft het aan om in één concert louter muziek van Pierre Boulez, volgend jaar is het honderd jaar geleden dat hij werd geboren, iets dat in Gent uitgebreid herdacht wordt en John Cage te programmeren? Juist, geen enkel orkest. Want daar krijg je geen zalen mee vol. Iets dat daar in De Bijloke overigens nog wel mee viel. Maar ja, daar kun je ook voor € 60,- gedurende het seizoen twaalf concerten hedendaagse muziek bijwonen! Maar genoeg geklaagd, op naar de muziek die hier op grootse wijze klonk, onder leiding van niemand minder dan Ilan Volkov, ook nog eens één van de beste dirigenten als het over hedendaags gaat.

(meer…)

Willem Twee Toonzaal / Verkadefabriek, ‘s-Hertogenbosch – 14 november 2024

De twee concerten op donderdagavond, mijn laatste verslag van deze editie van November Music, laten prachtig horen hoe divers de hedendaags gecomponeerde muziek is. Want de muziek van Kate Moore, uitgevoerd door haar eigen Herz Ensemble, klinkt totaal, maar dan ook totaal anders dan het door Orkest De Ereprijs, samen met sopraan Elisabeth Hetherington uitgevoerde ‘Tattar…rattat’ van Andys Skordis. Zo gelijkmatig en introspectief als de muziek van Moore meestal klinkt, zo explosief en extravert gaat het er bij Skordis aan toe, met een absolute glansrol voor Hetherington, die volkomen terecht onlangs nog de prestigieuze Nederlandse Muziekprijs won.

(meer…)