Achter Vision Eternel gaat de uit Quebec afkomstige Alexander Julien schuil. Voor Somewherecold Records maakte hij onlangs de EP ‘Farewell of Nostalgia’ waarin hij via muziek het proces bloot legt van een opkomende en al even snel uitdovende verliefdheid, eindigend met ‘Moments of Nostalgia’ dat zo mooi wordt weergegeven door de tekening in film noir stijl die de hoes van het album siert.
In dit tweede deel van een serie rondom de cello in de hedendaagse muziek aandacht voor de Noorse celliste en vocaliste Marianne Baudouin Lie, die op haar laatste album, ‘Atlantis, Utopia & Ulvedrømmer’, dat uitkwam bij Particular Recordings Collective, een aantal composities bij elkaar bracht waarin ze haar cellospel op succesvolle wijze combineert met zang. We horen stukken van Stine Sørlie, Maja Solveig Kjelstrup Ratkje, Eirik Hegdal , Lene Grenager en Ellen Lindquist.
De cello wint nog altijd aan populariteit, zowel binnen de hedendaags gecomponeerde muziek als in de vrije improvisatie en aanverwante stromingen. Opvallend vaak overigens in combinatie met elektronica, zoals drie recente soloalbums aantonen. Maya Fridman, die voor zo ver ik weet zelf niet componeert, koos voor het bij TRPTK uitgekomen ‘Reid’ een vijftal hedendaagse componisten, terwijl Judith Hamann en Lukas Lauermann, beiden cellist en componist, hun eigen muziek opnamen. Hamann bracht ‘Days Collapse’ uit bij Another Timbre, Lauermann ‘I N’ bij Col Legno.
De Duitse componist Enno Poppe kwam hier vorig jaar november nog voorbij, aan de hand van een in de serie ‘Musica Viva’ van de Bayerischen Rundfunk verschenen Cd. Nu ligt er één van Wergo in de speler, ‘Stoff’ genaamd, met daarop twee solostukken, ‘Fell’ en ‘Haare en drie ensemblestukken, het titelstuk ‘Stoff’, ‘Brot’ en ‘Zug’, allen uitgevoerd door de leden van Ensemble Musikfabrik.
Het bij Spoon Records verschenen ‘Nocturne’ van Irmin Schmidt is in alle opzichten een bijzonder album. Niet alleen vanwege de muziek, live opgenomen in de St. Paul’s Hall van de University of Huddersfield, die is heel verrassend en zeker voor een album met solopiano bijzonder afwisselend, maar vooral vanwege de man die het speelt, Schmidt zelf. Want Schmidt, hij wordt in mei van dit jaar 84, kennen we natuurlijk niet in de eerste plaats als klassiek componist, hij dankt zijn grootste bekendheid als één van de oprichters van de legendarische rockgroep CAN, één van de voornaamste vertegenwoordigers van wat we krautrock zijn gaan noemen.
De Japanse componoste Ezko Kikoutchi is van huis uit organiste. De reden ook waarom ze in 1997 naar Lausanne vertrok om daar te gaan studeren bij Keï Koito. Verdere studies volgden in Krakau en Straasburg. Ze bleef in Zwitserland en studeerde hier uiteindelijk ook compositie. Op het onlangs bij Austrian Gramophone verschenen ‘La Porte’ vinden we drie bewijzen van bekwaamheid.
Een klassiek pianokwartet heeft over het algemeen de volgende bezetting: piano, viool, altviool en cello. Deze vorm ontstaat in de achttiende eeuw vanuit het strijktrio en sindsdien zijn er weinig componisten, tot in het begin van de vorige eeuw alles op de schop ging, die er niet voor hebben geschreven. Ook de voor mij onbekende Amerikaaanse componist Jonathan Badger schreef drie pianokwartetten. Maar dan wel net even anders, want de drie strijkers verving hij door drie saxofoons. Onlangs verschenen ze op de EP ‘Piano Quartets’ bij Ravello Records.
Varieëren op de bezetting van het pianotrio kan onder andere door er een extra percussionist aan toe te voegen. Noemen we dat dan een pianokwartet? Bij deze dan. Ik kom erop doordat Resonance Records onlangs, onder de titel ‘Love You Madly – Live At Bubba’s’ oude opnames van pianist Monty Alexander uitbracht, opgenomen in 1982 in het inmiddels al lang ter ziele gegane jazzcafé Bubba in Fort Lauderdale, Florida. Naast Alexander horen we hier bassist Paul Berner, drummer Duffy Jackson en percussionist Robert Thomas.
Lees verder
In deze laatste bijdrage aan de serie over het pianotrio in de jazz komt het nieuwe trio van pianist Aki Takase, bassist Christian Weber en drummer Michael Griener aan bod: ‘Auge’, tevens de titel van dit album. Vrijwel tegelijkertijd bracht Intakt ook ‘Slow Pieces for Aki’ uit, een soloalbum van Alexander von Schlippenbach, Takases levenspartner. Een mooie gelegenheid om ze ook hier samen te brengen.
Voor deze drie pianotrio’s blijven we in eigen land, waar deze vorm eveneens onverminderd populair is. Robert Koemans maakte, samen met bassist Alessandro Fongaro en drummer Willem Romers, met ‘Cross’ zijn debuut bij ZenneZ Records; Ramón Valle realiseerde met zijn trio, verder bestaand uit bassist Omar Rodriguez Calvo en drummer Jamie Peet ‘Inner State’ via In+Out Records en Jeroen van Vliet maakte in eigen beheer een nieuw album met zijn Moon Trio (bassist Cord Heineking en drummer Mark Schilders): ‘Monochromes’.