De Finse componiste Kaija Saariaho kwam op deze blog al vaker voorbij. Niet zo gek natuurlijk, als je over hedendaagse gecomponeerde muziek schrijft, kun je moeilijk om deze inmiddels iconische componiste heen. Nu is de aanleiding een album van BIS met daarop het inmiddels klassieke ‘Graal Théâtre’, de wereldpremière op Cd van het eveneens voor viool en orkest geschreven ‘Vers toi qui est si loin’; ‘Neiges’ in de versie voor twaalf cello’s en tot slot ‘Circle Map’ voor orkest.
‘Red Sun Though Smoke’, het laatste album van Ian William Craig zou je goed een muzikaal dagboek kunnen noemen, opgenomen tijdens de bosbranden die de Canadese provincie British Columbia teisterden in augustus 2018, vandaar de titel. Craig verbleef toen in het huis van zijn grootvader – die kort daarvoor met dementie in het verpleeghuis was opgenomen – waar dit album, verschenen bij FatCat Reocords, tot stand kwam.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
De Franse componist Sebastien Roux is zeker niet de eerste componist die zich in zijn werk laat inspireren door andere kunstenaars, maar weinigen voeren het zo sterk door als hij in zijn serie ‘Sonic Translations’. In ‘Quatuor’ boog hij zich over het tiende strijkkwartet van Beethoven; In ‘Nouvelle’ over Gustave Flaubert’s ‘The Legend van Saint Julien’ en in ‘Inevitable Music’, waarvan deel 5 onlangs verscheen bij Brocoli, over de muurschilderingen van Sol LeWitt.
Na het overrompelende ‘The Big Mango’ uit 2013 was het lange tijd stil rond Sam Shalabi’s orkest Land of Kush. Tot eind vorig jaar ‘Sand Enigma’ verscheen bij het onvolprezen Constellation Records en we weer kunnen genieten van Shalabi’s perfecte mix van muzikale stijlen. Zijn Egyptische wortels vormen de basis, maar ook niet meer dan dat. Verder komen ook op dit album weer werkelijk alle denkbare stijlen bij elkaar.
Ooit dachten we dat kunst zou verheffen. Dat schoonheid en goedheid in elkaars verlengde lagen. Dat je als het ware door je bezig te houden met de hogere kunsten een beter mens werd. Maar sinds we weten dat de kampbeulen in Auschwitz van de muziek van Schübert hielden en de hoogste baas van allemaal in zijn bunker naar Beethoven luisterde zijn we die illusie kwijt. Terecht, zo blijkt ook weer eens uit het boeiende boekje van Fred Brouwers, ‘Beethoven in de bunker’, dat onlangs verscheen bij uitgeverij Epo.
Lees verder
De discografie van de Zwitserse,. sinds half jaren ’80, in noise gespecialiseerde Dave Phillips is bepaald imposant te noemen. Middels de diverse projecten waar hij deel van uitmaakt en zijn activiteiten als solist groeit deze gestaag. Vorig jaar kwamen er weer zes nieuwe albums bij en onlangs lanceerde hij voor Attenuation Circuit ‘Post Homo Sapiens’.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
‘Alkekung’ is het tweede album van het duo Zoe Efstathiou, geprepareerde piano en Egil Kalman, analoge synthesizer. De ‘Dispacus Laciniatus’ één van die direct herkenbare foto’s van Karl Blossfeldt, gemaakt in 1928, siert niet geheel toevallig de hoes van dit opmerkelijke album .
Enige tijd gelden besprak ik hier ‘Canto Ostinato’ van Simeon ten Holt, gespeeld door het Matangi Quartet. Nu ligt in mijn speler een andere proeve van bekwaamheid van dit kwartet. Een Cd van Solaire Records met daarop het eerste strijkkwartet van de Duitse componist Markus Reuter, met als titel ‘Heartland’. In niets lijken deze twee kwartetten op elkaar, het enige dat ze gemeen hebben is die bezetting.