In de derde recensie gewijd aan recente Cd’s van bassiste Joëlle Léandre aandacht voor opnames uit 2013 van een concert dat ze gaf met drummer en percussionist Paul Lovens en dat onder de titel ‘Off Course!’ is uitgebracht door Fou Records. Verder horen we haar solo op ‘Live in Cales’ Church’, dat verscheen bij Ayler Records in samenwerking met Souillac en Jazz, waar dit concert onderdeel vanuit maakte.
In het tweede deel van mijn Joëlle Léandre portret aandacht voor het Judson Trio dat Léandre vormt met altviolist Mat Maneri en drummer Gerald Cleaver. Het trio, bestaande uit drie musici die geen toelichting meer behoeven, trad voor het eerst samen op in 2015, waarna in 2016 hun debuut ‘An Air Of Unreality’ bij Rogue Art verscheen. Vijf jaar later was het tijd voor de dubbel Cd ‘Light and Dance’ die hier centraal staat. verschenen bij dezelfde platenmaatschappij. De eerste Cd bevat live opnames, gemaakt in Instants Chavirés in het Franse Montreuil, de tweede studio opnames.
Toen er nog vrijwel geen vrouwelijke jazzmusici waren stond Joëlle Léandre reeds achter haar contrabas. Al op tienjarige leeftijd leende ze het instrument van haar broer en eind jaren ’70, begin jaren ’80 van de vorige eeuw bekwaamde ze zich in de vrije improvisatie, een muzieksoort waarin ze de afgelopen veertig jaar is uitgegroeid tot één van de belangrijkste musici op dit instrument. Ze werkte met zo ongeveer iedereen samen die er in het wereldje toe doet, zowel in Europa als ver daarbuiten. Daarom maar eens een uitgebreid portret, te beginnen met de vorig jaar bij NotTwo Records verschenen, uit drie Cd’s bestaande box ‘Beauty / Resistance’. Op dit album live opnames gemaakt tijdens een residentie als onderdeel van het Jazz Autumn Festival in Krakow, editie 2019.
Opera Ballet Vlaanderen, Antwerpen – 25 september 2022
Foto’s uit ‘Futur Proche’, gemaakt tijdens de première tijdens het Festival d’Avignon deze zomer. Foto’s: Filip Van Roe.
Het is lang geleden dat ik hedendaagse dans zag, een mens kan nu eenmaal niet overal bij zijn. Maar ja, toen kwam de uitnodiging van Opera Ballet Vlaanderen voor het nieuwe ballet van Jan Martens, ‘Futur Proche’, op hedendaagse muziek voor klavecimbel, gespeeld door Goska Isphording. En zeg dan nog maar eens “nee”. En dus toog ik gisterenmiddag naar De Singel voor dit ballet, dat werd opgevoerd samen met ‘Tempus Fugit’ van Johan Inger.
Paradox, Tilburg – 23 september 2022
Het Tord Gustavsen Trio heeft net een nieuw album uit bij ECM Records, ‘Opening’. En ja, wat verwacht je dan van een concert in een uitverkocht Paradox? Juist, dat ze de stukken spelen van dit nieuwe album. Maar wat doen pianist Gustavsen, bassist Steinar Raknes en drummer Jarle Vespestad? U raadt het al, van de niet geheel complete lijst stukken die Gustavsen na afloop in mijn boekje schrijft, hij kan niet zo snel de gehele set terughalen, staan er welgeteld vier op dit nieuwe album, de rest is ouder werk! Uitmaken doet het natuurlijk niets, oud of nieuw werk, het is hoe dan ook bijzonder.
Is het toeval dat de meest beroemde Belgische jazzmusici gitaristen waren / zijn? Django Reinhardt hoort bij de allergrootste jazzmusici allertijden en zijn invloed op de gitaarmuziek kan moeilijk worden overschat, Toots Thielemans werd weliswaar het meest bekend om zijn mondharmonica, maar was ook gitarist en dan hebben we Philip Catherine, met afstand de meest bekende levende jazzmusicus van België en ook gitarist. Twee recente albums laten horen dat die roem overigens geheel terecht is. Met name op het bij enja verschenen ‘Pourqoui’, waarop we hem horen met collega gitarist Paulo Morello en bassist Sven Faller komt dat talent optimaal tot zijn recht. En helemaal nieuw is de bij Outhere verschenen registratie van zijn vijfenzeventigste verjaardag in Flagey op 3 november 2017, met een keur aan gasten.
Alleen al vanwege de bijzondere bezetting verdient het Claudio Scolari Project een plaats op deze blog. Een kwartet bestaande uit twee drummers (Daniele Cavalca en Claudio Scolari), die beiden daarnaast met elektronica in de weer zijn, een basgitaar (Michele Cavalca) en trompet (Simone Scolari), is immers nu niet bepaald alledaags. Inmiddels liggen er twee albums, beiden verschenen bij Principal Records, het vorig jaar verschenen ‘Cosmology’ en het onlangs uitgekomen ‘Don’t Know’. Voldoende om een goed indruk van dit kwartet te krijgen.
Opera Ballet Vlaanderen, Antwerpen – 20 september 2022
Van links naar rechts: Jack (Frederick Ballentine), Bill (Thomas Oliemans) en Joe (Marcel Brunner). Foto’s: Annemie Augustijns
Op 9 maart 1930 ging ‘Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny’ in Leipzig in première. Kurt Weill wilde met deze opera, op een libretto van Bertold Brecht de kijker in beweging zetten. Dat lukte, al was dat niet altijd op de wijze die Weill ook voor ogen had, de opera oogste door het gebruik van populaire muziek en de vrij expliciete teksten namelijk nogal wat kritiek. Inmiddels zijn we een eeuw verder en heeft deze opera qua boodschap helaas nog weinig aan waarde ingeboet. Dat bewijst deze uitvoering wel, in een regie van Ivo van Hove, bij Opera Ballet Vlaanderen. Weill en Brecht moesten eens weten.
De bal ligt vandaag weer eens bij gitarist Cristián Alvear Montecino. De laatste keer was in april vorig jaar. Nu is hij te horen in het stuk ‘Discreet Angel’ van de Canadese componist Mark Ellestad, op een gelijknamig album van Another Timbre, maar ook op het derde deel van de serie van drie albums waar ik eerder gewag van maakte. Die albums bevatten een zestal composities, geschreven in opdracht van Cyril Bondi en Alvear. Op dit laatste bij Insub verschenen album vinden we stukken van Bárbara González Barrera en Mara Winter.
De muziek van Magnus Granberg komt hier met enige regelmaat voorbij, meestal dankzij Another Timbre. De laatste keer was twee jaar geleden, naar aanleiding van ‘Let Pass My Weary Guiltless Ghost’. Het door Granberg zelf opgerichtte Skogen voerde het stuk uit, het ensemble dat we ook nu weer horen in het wederom bij Another Timbre verschenen ‘How Lonely Sits the City?’ Bij Thanatosis Produktion verscheen echter ook een nieuw album met muziek van Granberg, ‘Night Will Fade and Fall Apart’. Een opdrachtwerk van dit label voor het nieuwe Tya Ensemble.