De titel klinkt als die van een spannend jongensboek, maar het gaat hier om het zesde album van Plan Kruutntoone. Dertig jaar bestaan ze inmiddels, maar voor mij is deze band rondom Hansko Visser volstrekt nieuw. En ik blijk niet de enige, zo weet ik na het lezen van een interview met Visser in nr,. 158 van Gonzo (Circus). Het is dat ik contact heb met Esc.Rec, waar dit nieuwe album verscheen, een samenwerking met pianist Reinier van Houdt, anders was Plan Kruutntoone nooit tot mij doorgedrongen.
De muziek van de Amerikaanse componist Aaron Jay Kernis wordt in Nederland vrijwel niet uitgevoerd, een lot dat hij deelt met veel van zijn landgenoten, die paar coryfeeën als Philip Glass en John Adams uitgezonderd. In eigen land geldt de dit jaar 60 jaar geworden Kernis echter als één van de grootste. Hij schreef voor alle belangrijke orkesten, won zo ongeveer iedere prijs die ertoe doet en bouwde aan een indrukwekkend oeuvre. Naxos zette onlangs twee stukken op een nieuw album, het uit 2001 stammende ‘Color Wheel’ en Kernis’ vierde symfonie die hij in 2018 voltooide.
Enkele weken voordat eerder dit jaar het concertleven onverwacht stil viel, woonde ik een uitvoering bij van ‘Grote Archipel’, een monumentaal pianowerk van Daan Manneke. Ralph van Raat bracht een bewonderenswaardige uitvoering van dit stuk in de Rotterdamse Doelen. De cyclus was enige maanden daarvoor ook verschenen op Cd, bij Zefir Records, waarop Van Raat gezelschap kreeg van vijf andere pianisten. Alsof hij het niet alleen aan kon, wat zo weten we na het genoemde concert in De Doelen, zeker niet zo is.
Bimhuis / Roze Tanker, Amsterdam – 1 en 2 augustus 2020
Owlman. Foto: Cristina Marx
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
De Zweedse Anna-Karin Berglund brengt haar muziek uit onder haar initialen: AKB. In 2016 kwam haar debuut EP uit, ‘Söndagsbarn’ en kort geleden verscheen de Cd ‘Marianergraven’, eveneens bij Lamour Records. In de tussentijd won AKB nog de ‘Best Solo Act’ van het jaar in haar woonplaats Gävle.
Op het Franse Ultimae nieuw werk van Martin Nonstatic, het alias van Martin van Rossum en van Cell, ofwel Alexandre Scheffer. De eerste komt met de E.P. ‘Apana’, de tweede met een alleen digitaal verkrijgbare live opname van vorig jaar in de Mikro Nisi Beach Venue op het Griekse eiland Corfu. Downtempo elektronica kortom, op het hoge niveau dat we van dit label gewend zijn.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Op het Italiaanse Indianizer is niet zo maar een etiket te plakken. Hun muziek kent elementen uit de (psychedelische) rock, maar ook uit de muziek van het Midden-Oosten, Zuid-Amerika en Afrika. Er wordt dan ook niet alleen in het Engels gezongen op het meest recente album, het bij EdisonBox Records verschenen ‘Nadir’, maar ook in het Spaans en Creools. En zoek op internet en de benaming ‘psychtropicalbeat’ duikt op.
Met ‘Shards of Distant Times’ brengt de Italiaanse geluidskunstenaar Giulio Aldinucci zijn derde album uit bij Karlrecords. Na ‘Borders and Ruins’, uit 2017 en ‘Disappearing in a Mirror, van een jaar later, houdt Aldinucci er flink het tempo in. En net als bij de vorige twee albums heeft deze Italiaan ook nu weer een verhaal te vertellen middels zijn muziek.
Het Engelse 12 Ensemble, dat sinds de oprichting in 2012 aan een gestage opmars bezig is, verzamelde op hun nieuwe schijf ‘Death and the Maiden’ niet alleen Franz Schuberts overbekende strijkkwartet – door hen zelf bewerkt voor strijkorkest -, maar ook stukken van John Tavener, Oliver Leith en – het tekent hun veelzijdigheid – Sigur Rós.