De Australiër Jon Heilbron, inmiddels woonachtig in Berlijn, heeft zijn sporen verdient als bassist in DRUM, Elipses en Quiver, maar ontwikkelt zich gaandeweg steeds meer tot componist. Dat hij daarbij regelmatig schrijft voor zijn eigen instrument en en het werk in veel gevallen ook nog zelf uitvoert doet daar niets aan af. Beluister bijvoorbeeld het uit twee delen bestaande ‘Puma Court’ voor twee contrabassen en twee hardanger fiddles, dat onlangs door Another Timbre als Cd werd uitgebracht en u weet genoeg.
De laatste keer dat de Amerikaanse componist Bryce Dessner hier voorbij kwam was in juni vorig jaar. De Philharmonie zuidnederland bracht toen de Nederlandse première van zijn ‘Concerto for two pianos’ met de zusters Lebèque achter de piano. Het liet weer eens horen dat Dessner onderhand is uitgegroeid tot een belangrijk componist, iets dat nog verder wordt onderstreept door een onlangs uitgekomen Cd met vier stukken uitgevoerd door het in Hamburg residerende Ensemble Resonanz.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Geen Nederlands hedendaags gecomponeerd stuk is zo populair als ‘Canto Ostinato’ van Simeon ten Holt. Zowel bij luisteraars als musici gooit het tussen 1976 en 1979 gecomponeerde stuk hoge ogen. Over de bezetting zegt Ten Holt als inleiding bij de partituur: “Er zijn andere combinaties mogelijk waarbij toetsinstrumenten aan de orde zijn. Maar de uitvoering met vier piano’s heeft de voorkeur”. En dan komt het Mantangi Quartet ineens met een versie voor strijkkwartet, in een arrangement van Marijn van Prooijen.
Nederland stond, in tegenstelling tot onze buurlanden, nu niet bepaald bekend om zijn operacultuur. De laatste decennia begint hier echter verandering in te komen. Niet alleen door nieuwe gezelschappen als Opera2Day en de Nederlandse Reisopera en door een festival de Rotterdamse Operadagen, maar ook door het aantal componisten dat opera’s componeert. Robert Zuidam is daarbij één van de productiefste. ‘Rage d’amours’, een vroege opera uit 2002 / 2003 verscheen onlangs bij Attacca Prodcutions op Cd.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
De uit Hamburg afkomstige Dieter Mauson maakt, samen met de Chileen Cristóbal Rawlins, deel uit van het duo 7697 Miles. In mei vorig jaar besteedde ik hier aandacht aan het bij Attenuation Circuit uitgekomen ‘Kiñe’. Mauson verkent echter ook solo de wereld van de elektronica. En wel onder het alias Occupied Head. Onlangs verscheen bij Wet Dreams Records ‘Steady’.
In deze laatste recensie komen twee LP’s aan bod die Anthony Pateras maakte met musici met wie hij al veel langer samenwerkt. ‘A Sunset for Walter’, uitgekomen bij Penultimate Press, is weliswaar het eerste duo album van Pateras met Jérôme Noetinger, maar het is zeker niet de eerste keer dat de twee samenwerken. Hetzelfde geldt voor violist Erkki Veltheim, die een belangrijke rol speelt in tētēma, dat verder bestaat uit drummer Will Guthrie en zanger Mike Patton. Beiden kwamen we bijvoorbeeld ook tegen op de box met Pateras’ gecomponeerde werk.
Lees verder
Op recent werk, van eind vorig jaar en begin dit jaar, is Anthony Pateras te horen in een aantal samenwerkingen, deels met musici waar hij al langer mee optrekt, zoals Erkki Veltheim en Jérôme Noetinger, maar deels ook met musici waar hij niet eerder materiaal mee opnam als eRikM, het alias van Eric Matt en Valerio Tricoli. Samenwerkingen die in dit derde deel van het Anthony Pateras portret centraal staan.
Naast ‘Collected Works, Volume II’, dat hier gisteren voorbij kwam, bracht Anthony Pateras op zijn Immediata label vorig jaar ook nog ‘Bern – Melbourne – Milan’ uit, met daarop diverse niet eerder uitgebrachte live opnames van het trio waar hij in het vorige decennium druk mee was: Pateras / Baxter / Brown, met naast hemzelf op geprepareerde piano, David Brown op geprepareerde gitaar en Sean Baxter op percussie.