Het uit Cambridge, Massachusetts afkomstige Aardvark Jazz Orchestra, het geesteskind van Mark Harvey, brengt sinds half jaren ’90 zijn albums uit bij het onvolprezen Leo Records. Vorig jaar verscheen na vijf jaar stilte eindelijk de opvolger van ‘Passages’: ‘Faces of Souls’. Fijn, want dit is pas het tiende album in de bijna vijftig (!) jaar dat het orkest inmiddels bestaat. Het was het wachten waard, want dit is wederom een prachtig experimenteel en opwindend album met zeven bijzondere stukken van dit uit twintig musici, exclusief Harvey, bestaande orkest.
STUK, Leuven – 24 oktober 2021
Twee concerten woonde ik bij op deze laatste dag van het jaarlijkse Transitfestival in Leuven. Accordeonist Andreas Borregaard tast in zijn recital niet alleen de mogelijkheden af van zijn instrument, hij houdt zich ook bezig met de vraag wat het betekent om accordeonist te zijn en duikt daarbij, middels een indrukwekkend stuk van Philip Venables, diep in zijn eigen biografie. Het Explore Ensemble verzorgt, met de sopraan Juliet Fraser in twee stukken, aansluitend het typische zondag concert op het breukvlak van de middag en de avond, het zijn de stemmige, contemplatieve klanken die hier overheersen.
STUK, Leuven – 23 oktober 2021
Op de tweede dag van het Transit Festival vier concerten en het inmiddels befaamde sofamoment, waarin de artistiek leider van het festival Maarten Beirens een aantal componisten aan de tand voelt over hun werk. Het eerste concert liet ik voor wat het was en dus focus ik mij ook hier op de drie overige, zeer diverse bijdrages gedurende de dag. Het zwaartepunt ligt daarbij, zeker ook kwalitatief op de eerste twee: het veelzijdige concert van het blokfluittrio Apsara en de bijzondere recital van pianist Jan Michiels. Het concert van het Nemø ensemble kan daarbij niet eens in de schaduw staan.
STUK, Leuven – 22 oktober 2021
Na twee jaar eindelijk weer in Leuven voor het Transit Festival. Vorig jaar ging het ook door maar omdat Nederlanders door alle Covid-19 pericelen België toen niet in mochten, moest ik helaas verstek laten gaan. Maar ook hier zijn inmiddels zo goed alles restricties opgeheven en dus begon gisterenavond als vanouds weer deze driedaagse happening, uitgezonderd het late night concert van bassist Oliver Coates, hij testte positief en mocht dus niet afreizen naar België. Slechts één concert dus, dat van het Engelse Riot Ensemble, onder leiding van Toby Thatcher, maar dat was dusdanig overrompelend, dat nieuwe klanken daarna nog nauwelijks gemist werden.
Liever in de KluiZ dan ThuiZ, Oosterhout – 20 oktober 2021
Wat drijft een musicus? Waar komt hij zijn bed voor uit? Rijk wordt je er in de meeste gevallen niet van, dus daar hoef je het niet voor te doen. Is het de eer, het in de schijnwerpers willen staan? Zoveel mogelijk publiek willen trekken? Het zal bij een aantal meespelen, maar het geldt zeker niet voor trompettist Teus Nobel, zijn nieuwe album met zijn Liberty Group heet niet voor niets ‘Pleasure is the Measure’. Halverwege de eerste set licht hij toe wat dit betekent: het speelplezier van Alexander van Popta, Jeroen Vierdag, Tuur Moens en hemzelf is wat hen drijft en als wij het mooi vinden, prima, zo niet, ga gerust een deur verder. Subsidieverstrekkers die van musici eisen dat ze zoveel mogelijk mensen aanspreken, zijn bij Nobel dan ook aan het verkeerde adres.
Voor dit album gaan we terug naar 1945. Toen ontstond er in opdracht van de AVRO een band die de Nederlandse jazz de vijf decennia daarna, tot 1997, diepgaand zou beïnvloeden: The Skymasters. Iedere week waren ze te horen in het radioprogramma ‘Swing Time’, live vanuit Nick Vollebregt’s Jazz Café in Laren. Zoveel jaren na dato nam Jasper Staps het initiatief om hier iets mee te doen. Hij dook in het archief van de Stichting Omroep Muziek en vond daar de originele arrangementen. Dat en nog een handvol andere aanleidingen leidde tot de oprichting van het Paradox Jazz Orchestra, dat Staps samen met de trompettist Teus Nobel vorm geeft. De standplaats van deze negentien musici tellende bigband is het Tilburgse Paradox, maar dat had u vast al geraden.
We blijven nog even bij Colin Currie, met het NTR Zaterdagmatinee van afgelopen weekend nog vers in het geheugen. De man speelt immers niet alleen de muziek van Steve Reich. Zo verscheen onlangs op zijn eigen label Colin Currie Records ‘Percussion Concertos’, een album met twee percussieconcerten van de Oostenrijkse componist Heinz Karl Gruber, die graag zijn twee initialen laat gelden als zijn voornaam. ‘Rough Music’ en ‘Into the Open…’ speelt Currie samen met de BBC Philharmonic onder leiding van respectievelijk Juanjo Maria en John Storgårds.
Theo Loevendie. Foto: Egmond de Bruijne
Vorig jaar werd de componist, rietblazer, pianist en improvisator Theo Loevendie negentig. Alle reden voor een feestje als corona geen roet in het eten had gegooid. Het Orgelpark en de organisatoren stelden het uit tot gisterenavond en een eenennegentig jarige Loevendie mocht alle huldes in ontvangst nemen. Terecht natuurlijk want Loevendie is een unieke figuur binnen de Nederlandse muziek. Als één van de weinigen is hij zijn gehele carrière zowel actief geweest in de rol van componist als in de rol van (jazz) improvisator. En dat doen er niet veel hem na. Voeg daarbij zijn fascinatie voor de muziek uit andere culturen en een eclecticus pur sang openbaart zich.
Concertgebouw, Amsterdam (NTR Zaterdagmatinee) – 16 oktober 2021
Steve Reich en Collin Currie voeren ‘Clapping Music’ uit in de Fondation Louis Vuitton. Foto: Ben Larpent
We zitten in de verjaardagen. Vorige week vierde Het Orgelpark dat Sofia Goebaidoelina dit jaar 90 wordt en wijdde het een verlate middag aan de componist Klaas de Vries vanwege diens 75ste verjaardag, een jonkie nog. En deze week stond het NTR Zaterdagmatinee stil bij het feit dat Steve Reich al 85 jaar onder ons is en besteedt Het Orgelpark, waarover later meer, aandacht aan de 90ste verjaardag van Theo Loevendie, die, zo gaat dat met Corona, inmiddels al weer 91 is. Recordhouder dus. Maar eerst aandacht voor Steve Reich en de Colin Currie Group dat samen met Synergy Vocals gisteren het best denkbare eerbetoon bracht.
Het Zaterdagmatinee viert morgen de vijfentachtigste verjaardag van Steve Reich. Alle reden om vandaag te kiezen voor een opwarmertje in de vorm van ‘Quartet’, uitgevoerd door het LSO Percussion Ensemble, ofwel de percussionisten van het London Symphony Orchestra. Ze combineerden het met de ‘Suite for Percussion Quintet’ van Gwilym Simcock, vandaar de titel van het in eigen beheer uitgegeven album, ‘Quartet Quintet’ en vulden het aan met stukken van de begin dit jaar overleden Chick Corea en de componisten Joe Locke en Makoto Ozone.