Als we het over drummers hebben mag Tom Rainey natuurlijk niet ontbreken. Sinds zijn debuut in 1980 speelde hij mee op zo’n 250 jazzalbums van gerenommeerde musici als Kenny Werner, Fed Hersch, Mark Helias, Tim Berne, Tony Malaby en heel veel meer. Maar ook onder eigen naam is hij actief, met zijn trio, verder bestaand uit zijn levenspartner Ingrid Laubrock en gitariste Mary Halvorson en met Tom Rainey Obbligato, waarin we naast Laubrock, de trompettist Ralph Alessi vinden, de pianiste Kris Davis en de bassist Drew Gress. Van die laatste groep ligt er inmiddels een nieuw album bij Intakt Records, opgenomen tijdens een Europese toer in Hannover, vandaar ‘Untucked in Hannover’. Overigens met één belangrijke wijziging in de bezetting: Jacob Sacks vervangt Kris Davis.
De Duitse drummer en componist Christian Lillinger hoort zonder meer tot de meest vernieuwende drummers van zijn generatie. Actief in de vrije improvisatie, maar steeds vaker ook als componist, bijvoorbeeld met zijn project ‘Open Form for Society’. In 2019 verscheen dit stuk reeds op Cd, maar onlangs voegde Lillinger hier liveopnames uit 2019, gemaakt tijdens Jazzfest Berlin en de Donaueschinger Musiktage, aan toe. Verder hier aandacht voor het trio dat hij vormt met vibrafonist Christopher Dell en bassist Jonas Westergaard en hun album ‘Beats’ en Punkt.Vrt.Plastik, verder bestaand uit pianiste Kaja Draksler en bassist Petter Eldh, en ‘Somit’. De eerste twee albums verschenen bij Lillingers eigen Plaist, de laatste bij Intakt Records.
Meer nog dan voor andere drummers geldt dat je Paal Nilssen-Love live moet zien. Zien hoe de Noor zich letterlijk in het zweet werkt met zijn sterk fysieke slagwerk. Daar zit hij, volledig in het moment, ijverig voorop, of nauwkeurig luisterend en volgend. Dat kon helaas het laatste jaar niet en dus moeten we het doen met drie recente albums, alle drie verschenen op zijn eigen PLN label en alle drie weer vormgegeven door Lasse Marhaug. Als onderdeel van het Frode Gjerstad Trio maakte hij ‘Forgotten City’, van Lean Left verscheen ‘Medemer’ en met het nieuwe kwartet New Dance, verder bestaand uit saxofonist Carl Magnus Neumann, gitarist Ketil Gutvik en bassist Ingebrigt Håker Flaten bracht hij een titelloos debuut tot stand.
De jazzscene van Chicago is niet zo heel groot, wat impliceert dat je nogal eens dezelfde namen tegen komt. Zo maakt drummer Quin Kirchner, waarvan we gisteren twee albums bespraken die hij onder eigen naam uitbracht, ook deel uit van Dustin Laurenzi’s Snaketime, waarvan onlangs bij Astral Spirits de cassette ‘Behold’ verscheen – evenals Nick Mazzarella, Jason Stein en Matt Ulery, die we ook hoorden op ‘The Swadows and the Light’ – en komen we hem ook tegen op de LP ‘Exoplanet’ van de fluitist Rob Frye. Van die laatste komt hier ook de cassette ‘Desert / Birdscapes’ aan bod, ook al speelt Kirchner hier niet op mee. Beiden verschenen eveneens bij Astral Spirits.
Een drummer die we op regelmatige basis tegenkomen in de scene van Chicago is de in 1981 geboren Quinn Kircher. Vooral Astral Spirits brengt regelmatig albums uit waarop hij is te horen, met als één van de hoogtepunten vorig jaar zijn debuut als leider: ‘The Shadows and the Light’. Onlangs voegde dit label hier een alleen als download verkrijgbaar live album aan toe, ‘Live at Pro Musica’ waarop we Kirchner met een kwartet horen. Maar er is meer, deze drummer is ook te horen op recente albums van saxofonist Dustin Laurenzi en fluitist Rob Frye, albums die hier morgen aan bod komen.
Hij is al een jaar uit, het bij Zennez Records verschenen ‘Inner Home’ van de Nederlandse drummer Simon Hölscher. Maar met zoveel te bespreken, schiet er natuurlijk wel eens een album tussendoor. ‘Inner Home’, opgenomen met een kwintet en gevuld met negen eigen composities is echter genoeg de moeite waard om uw aandacht er alsnog op te vestigen. Bijzonder aan het album is verder dat Hölscher zijn medemusici echt overal vandaan heeft gehaald. We vinden naast Hölscher op drums Casper Hejlesen op gitaar, Dan Hejslet op trompet en bugel, Edgars Cirulis op de piano en de Wurlitzer, Jan Sedlák op de bas en Thomas Hust in één stuk als gast op mondharmonica.
Teun Verbruggen is geen onbekende op deze blog. Dat kan ook eigenlijk niet anders. Deze drummer is immers in de afgelopen decennia uitgegroeid tot één van de meest interessante musici van de zuidelijke Nederlanden. Vandaag daarom aandacht voor drie projecten, van de vele waar de man deel van uit maakt, variërend van duo’s tot bigbands. Allereerst is daar Warped Dreamer, de groep die hij vormt met Arve Henriksen, Jozef Dumoulin en Stian Westerhus. Dit kwartet bestaat al wat langer en Consouling Sounds bracht onlangs opnames, gemaakt in 2016 in het Amsterdamse Bimhuis, op de markt. Verder hier aandacht voor twee albums die verschenen op Verbruggens eigen Rat Label. Een nieuw trio dat Verbruggen vormt met twee jonge gitaristen, Vitja Pauwels en Cesar De Sutter-Pinoy bracht ‘Cram Ration’ uit en met Serge Lazarevitch en Ben Sluijs maakte Verbruggen ‘Still Three, Still Free’.
Londen is een smeltkroes van volkeren, talen en culturen en vanzelfsprekend hoor je dat ook terug in de muziek. Zo ook de jazz, waar naast de Amerikaanse traditie, ook die van de Caraïben een rol speelt, alsmede die van Afrika. En vermeng dit dan met meer hedendaagse stromingen als funk, dance en hiphop. Een belangrijke figuur in deze scene is de drummer Tim Doyle, beter bekend als Chiminyo. We kennen hem van zijn samenwerking met Gary Bartz, Nubya Garcia, Shabaka Hutchings, Theon Cross en Zara McFarlane, maar onlangs bracht hij zijn eerste eigen album uit bij Gearbox: ‘I Am Panda’. Een zeer creatief en coherent werkstuk, waarin die grote diversiteit aan stijlen uitstekend hoorbaar is.
Ruim twintig jaar nadat de Noorse singer songwriter Bjørn Berge de Best Musician Of The Year Award won voor zijn album ‘Blues Hit Me’, dat was in 1999, betoont de man zich stijlvast. Dat betaalde zich uit, in de jaren daarna won hij ook nog twee keer de Spellemannprisen, een soort Noorse grammy of Edison, in 2001 voor ‘Stringmachine’ en een jaar later voor ‘Illustrated Man’. Vorig jaar verscheen na zes jaar stilte ‘Who Else?’ en dit voorjaar verscheen bij Blue Mood Records zijn dertiende solo album: ‘Heavy Gauge’. Tijd dus om deze man en zijn twaalfsnarige gitaar ook op deze blog aan bod te laten komen.
Drummer Raphaël Pannier werd geboren in Parijs en woont tegenwoordig in New York. Hij studeerde aan het Berklee College in Boston, onder andere bij Terri Lyne Carrington en aan de Manhattan School of Music. Met ‘Faune’, verschenen bij French Paradox, bracht hij eind vorig jaar zijn debuutalbum uit. Zijn kwartet bestaat verder uit saxofonist Miguel Zénon, bassist François Moutin en afwisselend de pianisten Aaron Goldberg en Giorgi Mikadze.