Vandaag, zaterdag 28 november, is het weer zo ver. In het Amsterdamse Bimhuis treden dan de drie bands op die vorig jaar The Records wonnen, een initiatief van stichting Keep an Eye: SMANDEM, het Idema/Serierse Quartet en het Sam Newbould Quintet. Dit alles maakt deel uit van een initiatief om beginnende jazzmusici een zetje in de rug te geven.
Net als in de afgelopen jaren gaat het hier om bands bestaande uit alumni van de diverse conservatoria, die de gelegenheid krijgen om een eerste cd op te nemen, waarvoor de jury € 10.000,- per band uitreikt. Tevens zullen op deze avond de winnaars van dit jaar bekend worden gemaakt die dan eind volgend jaar weer hun cd mogen presenteren. En ja, ook hier gooit COVID-19 weer roet in het eten. Niet alleen kunnen er in het Bimhuis veel minder mensen terecht dan normaal – waardoor de concerten reeds zijn uitverkocht, ook is een van de drie albums nog niet klaar. En dus bespreken we hier wel de nieuwe albums van SMANDEM en het Idema/Serierse Quartet, maar houdt u het album van het Sam Newbould Quintet nog even te goed. Overigens is het kwintet wel op 28 november te horen met de muziek van dit album.
Laten we beginnen met SMANDEM, ofwel gitarist Rafael Devante Sinay, toetsenist David Nino van der Grinten, bassist Aäron Bouwman en drummer Kick Woudstra. ‘Self-Titled’ heet de EP die dit kwartet bij Super-Sonic Jazz Records uitbracht. En al in de opener ‘Gotu Lust’ laten deze musici horen niet in een hokje gestopt te willen worden. We horen zeker jazz, maar ook rock en een vleugje dance. Sinay blijkt lekker te kunnen scheuren met zijn gitaar en toetsenist Van der Grinten kan prima overweg met voor de jazz ongebruikelijke akkoorden. Voeg hierbij de vette groove van het duo Bouwman-Woudstra en u weet genoeg. De bas die we horen in ‘DM’ is dan ook duidelijk een elektrische, prima passend bij de elektrische klanken van de gitaar en de keyboards, jazz met een vleugje ambient is het gevolg. Het blijkt de opmaat tot ‘Caption This’, een pittig nummer waarin de geest van de late Miles Davis ronddwaalt. In het aansluitende ’12 AM In Bali’ verweeft het kwartet elementen uit de wereldmuziek, zonder daarbij de eigen stijl geweld aan te doen. Bijzonder is hier ook de gastbijdrage van fluitiste Elena Pinderhughes. Met ‘Parasite’ tenslotte, waarin we zangeres Pink Oculus horen, maken we op overtuigende wijze de overstap naar rap en r&b.
De muziek van het Idema/Serierse Quartet, met naast gitarist Gijs Idema en zangeres Anna Serierse ook bassist Cat Jiskoot en drummer Tim Hennekes is een stuk eenduidiger: jazz die nogal eens aangeduid wordt met de noemer modern creative. Met andere woorden jazz met duidelijke invloeden vanuit andere stijlen als wereldmuziek en pop, zonder daarmee de jazz geweld aan te doen. Het bij DOX Records verschenen debuut ‘Motus’ vangt aan met het korte ‘Mikado’, waarna we in ‘T.T.’ Serierse solo horen met een prachtig staaltje lyrische stemkunst, waarin geen normaal woord is te onderscheiden. Verderop valt de rest van het kwartet bij en valt op hoe mooi stem en instrumenten bij dit kwartet samenvallen. Idema en Serierse – ze ontmoetten elkaar vijf jaar geleden aan het conservatorium van Amsterdam – passen perfect bij elkaar, mede dankzij Idema’s ingetogen wijze van spelen. Zijn kwaliteiten liggen duidelijk in de details, zo leren zijn solo’s verderop in ‘T.T’ en ‘III’. De Nederlandstalige jazznummers zijn volgens mij op een hand te tellen, maar hier vinden we er dan toch een, de poëtische ballade ‘Over, Onder (Miniatuur)’. En het zal aan mijn vooroordelen liggen, maar wennen blijft het. Wel val ik voor de zangerig ingetogen bassolo van Jiskoot. Verder bevat alleen ‘Motus’ een tekst – mooi dat de teksten van beide nummers in het boekje staan – in alle andere gevallen bedient Serierse zich louter van vocale klanken, telkens prachtig ondersteund door deze musici.
‘Motus’ is te beluisteren en te koop via Bandcamp:
De concerten zijn via deze link te volgen als livestream.