Clara de Asis hoort bij de groep componisten die ook actief is als uitvoerend musicus en waarbij de scheidslijn tussen improvisatie en gecomponeerd werk een vage is. Zo kwamen de vijf stukken die Another Timbre uitbracht op ‘Repetition of the Same Dream’ voor een deel tot stand in de samenwerking met fluitiste Mara Winter. Net voor de lockdown dit voorjaar ontmoetten ze elkaar in Basel.

Boeiend is wat zij zelf zegt over die weken, iets dat een goed licht werpt op de wijze van werken van deze twee musici: “The day after I arrived in Basel, we went to what was going to be the last flea market in town before quarantine. I wanted to get more elements to use in terms of sound; I found two bells and a metal object… (verder is ze te horen op elektonica, red.) We also considered the space as an important part in the music we were making. For instance, ‘A passage through’ was created to be performed in a very resonant space. At first we started going to this underground tunnel in the empty city centre, in the middle of the night, at 3 am. Later we had the opportunity of accessing a church that was kept closed because of quarantine. It had extremely interesting resonant properties, which felt absolutely suitable for what we wanted to do.”

Een geluid als van een scheepshoorn horen we in het hierboven genoemde, ruim twintig minuten durende ‘A Passage Through’, dat meerdere keren wordt herhaald, waarbij de toon steeds langer wordt aangehouden. het is Winter op haar basfluit. Verderop worden de stiltes fors ingekort en klinken de noten in een serie achterelkaar, met een bedwelmende uitwerking. Dan komt er bij deze vrij lage toon, een hoge toon, in een bijna volmaakte afwisseling. Een boeiende cadans ontstaat, maar dan wel op een heel laag tempo. Dan klinkt overduidelijk het geluid van een strijkstok langs metaal, dat hoge, ijle geluid, dat hier prachtig oplost in die ondergrondse tunnel. Aansluitend horen we weer die afwisseling tussen hoge en lage fluitklanken.

In de twee andere stukken vinden we  diezelfde klanken terug. In ‘Still Water’ zijn de geluiden van de aangestreken objecten en de fluit echter meer met elkaar verweven tot één kleurrijke klankwolk, terwijl in het korte titelstuk ‘Repetition of the Same Dream’ de sfeer, opgeroepen middels de basfluit. Indiaas aandoet. In ‘Wind that Walks’ klinkt ruis, iets dat ik overigens eerder associeer met stromend water, dan me de wind en heel in de verte een fluit. Tot slot hebben we het boeidende ‘Present Omission’, een stuk dat nog het beste valt te definiëren als een klanksculptuur, bestaand uit het geluid van ratelende objecten.

Delen van het album zijn te beluisteren via Bandcamp. Het album is daar te koop of rechtstreeks bij Another Timbre: