Sylvie Courvoisier Trio – Free Hoops / Day Dream – Originals / Lafayette Gilchrist – Now (CD Recensie)

De komende dagen besteden we verder aandacht aan het pianotrio in de jazz. Verspreid over drie recensies komen er negen recente albums aan bod. Vandaag het bij Intakt Records verschenen ‘Free Hoops’ van het Sylvie Courvoisier Trio, met Drew Gress op bas en Kenny Wollesen op drums; het bij Corner Stone Jazz verschenen ‘Originals’ van Day Dream, dat bestaat uit pianist Steve Rudolph, drummer Phil Haynes en wederom Gress en tot slot het in eigen beheer verschenen ‘Now’ van pianist Lafayette Gilchrist, waarop we verder bassist Herman Burney en drummer Erik Kennedy horen. Drie totaal verschillende albums, waaruit weer eens blijkt hoe divers deze vorm nog altijd wordt ingezet.

Na ‘Double Windsor’ uit 2014 en ‘D’Agala’ uit 2017 is ‘Free Hoops’ de derde van het Sylvie Courvoisier Trio. Het album bevat een negental homages aan Courvoisers dierbaren. Dat het album met het titelstuk, een homage aan violist Mark Feldman, opent, is niet meer dan logisch. Niet alleen is hij haar levenspartner, ze zijn ook nog eens op vele albums  samen te horen, al dan niet als duo. Wat direct opvalt in dit nummer is de meeslepende ritmiek, het blijkt een constante en kleurt ook het tribuut aan haar katten, ‘Lulu Dance’ – met een speels repetitief patroon – en het tribuut aan John Zorn, ‘Just Twisted’. “He is always pushing me”, zegt Courvoisier over Zorn, het was hij die haar ooit aanzette tot dit trio. Gelukkig maar, want ook dit is weer een bijzonder eigenzinnig album. waarbij Courvoisiers compositorische kwaliteiten volop tot uiting komen. Een hoogtepunt is ‘Requiem d’un Songe’ voor Claude Thornhill. Een zeer ingetogen stuk waarin met name het samenspel tussen de drie musici opvalt, alleen al de wijze waarop ze heel langzaam vanuit het niets het rimte opbouwen is grandioos. Ook de twee musici uit dit trio komen aan bod: voor Gress, amateur ornitholoog, schreef ze ‘Birdies of Paradise, de vogels à la Messiaen prachtig verklankend op haar piano en voor Wollesen schreef ze ‘Galore’ “and how much I love his almost uncomfortably slow grooves”.

Met ‘Orignals’ bracht ook Day Dream zijn derde album uit, of eigenlijk zijn tweede, want op ‘New Standards’ begeleidden ze de zanger Nick Horner. Rudolph is een echte jazzpianist, uitblinkend in prachtige melodieën. Meer dan op het album van Courvoisier is Rudolph hier duidelijk de spelverdeler, al zijn de rollen van Gress en Haynes zeker niet louter dienend en leverden alle drie de composities aan. De invloed van Bill Evans is hier zonder meer merkbaar, want ook dit is overduidelijk een trioalbum, in de zin dat de nadruk ligt op het samenspel. Bijzonder is bijvoorbeeld de wijze waarop in ‘Beloved Refracted’ Rudolphs melodie samenvalt met het ritmische patroon dat Gress en Haynes neerleggen. Zonder de wat meer up tempo stukken te kort te willen doen, waarvan in ieder geval het krachtige ‘Spell’ genoemd moet worden, vind ik dit trio met name excelleren in de ballades, met ‘Aftermath’ als sprekend voorbeeld. Hier komt Rudolphs ietwat omfloerste fluwelen stijl het beste tot zijn recht.

Lafayette Gilchrist komt uit Baltimore, een stad die geteisterd wordt door geweld en niet in de laatste plaats door de politie. Dat dit geweld zich met name richt op de zwarte bevolking, mag inmiddels als bekend worden verondersteld. Dit ‘Now’ vestigt hier weer eens de aandacht op: “What I would like people to understand is that when you come to Baltimore, you need to show some respect for the struggle within the town and how strong the people are on the ground here.” ‘Assume the Position’, een nummer dat ook terug te horen is in de iconische Amerikaanse televisieserie ‘The Wire’ – dat speelt in Baltimore en op bijzondere wijze die spiraal van geweld waar de stad in verkeert weet te ontleden – is hier dan ook volledig op zijn plaats. Een nummer met een zeer sterke groove en krachtig spel van zowel Gilchrist als Burney en Kennedy. ‘Bmore Careful’ adresseert hetzelfde thema, terwijl ‘Old Shoes Come to Life’, een prachtige ballade, met een diepe puls, in gaat op de alsmaar groeiende ongelijkheid, waar vooral de zwarte bevolking het slachtoffer van is. Maar Gilchrist is allesbehalve een pessimist en ‘Now’ bevat dan ook een groot aantal opwekkende stukken. In alles komt in ieder geval de liefde voor de traditie tot uiting. Zonder dat dit trio in kopieergedrag vervalt, horen we de invloed van Earl “Fatha” Hines, Willie “The Lion” Smith, Eubie Blake and Memphis Slim: “I was always attracted to the old music. It’s like the regional sounds that those guys got out of the piano — the East Coast, the West Coast, the Deep South and the different approaches.”

Van ‘Free Hoops’ zijn twee nummers te beluisteren via Bandcamp. ‘Now’ is hier in zijn geheel te beluisteren. Beide albums zijn hier ook te koop: