De van oorsprong Oekraïense componist Maxim Shalygin, tegenwoordig in Nederland actief, kende ik tot nu toe niet van zijn elektronische stukken, toch blijkt hij in de afgelopen zeven jaar daar op regelmatige basis mee bezig te zijn geweest, getuige zijn in eigen beheer alleen als download uitgebrachte ‘Maze of Pleasures’ waarin hij de liefde in al zijn facetten aan de orde stelt. Een album dat dus prima past in onze serie rondom elektronica binnen de hedendaags gecomponeerde muziek.

we beginnen het album met uit niets aanzwellende klanken, ze geven ‘From the other side beyond the mirror’ vorm. Een ijle drone blijft ervan over, waar een pulserende pianoklank doorheen komt. De repetitieve klanken waar Shalygins werk vaker aan te herkennen valt. Op de achtergrond klinken vocale klanken, waarbij het duidelijk meer gaat om klank dan om betekenis. Verderop hoor ik de wind gieren over de schrale steppen, geaccentueerd door een repetitief patroon. Indringende muziek, maar sfeervolle muziek, rijp voor een soundtrack. In ‘Sexual’ gooit Shalygin het over een andere boeg: heftige, dance-achtige klanken, stomende ritmes. Een stuk dat eigenlijk meer aan house doet denken dan aan gecomponeerde muziek, Shalygin leeft zich hier duidelijk eens lekker uit, waardoor we een geheel andere kant van deze componist kunnen aanschouwen. Of we daar echt veel mee opschieten is een tweede, de subtiliteit en klankbehandeling die zijn werk over het algemeen zo boeiend maakt, ontbreekt hier natuurlijk volledig.

In ‘Holy Drill’ zijn we volgens mij met heipalen in de weer, doet dat Shalygin ergens aan denken? Laten we hopen van niet, want die associatie is al te goedkoop, maar wat dan wel? Het is hooguit matige interessante noise en hier doemt hetzelfde probleem op als bij ‘Sexual’, hier ligt de kracht van Shalygin niet, dit kunnen andere musici, gespecialiseerd in dit genre beter en spannender. Daarbij dit stuk duurt ruim dertien minuten, zonder al te veel variatie en dat is wel erg aan de lange kant. ‘Seduction’ bevalt me dan beter, vanwege de bescheiden lengte en de afwisseling die Shalygin hier biedt. Overigens doen de geluiden mij meer denken aan een bouwplaats dan aan verleiding. In het titelstuk, ‘Maze of Pleasures’ tot slot horen we tussen alle noise een briljant zingende Viktoriia Vitrenko. Dat maakt veel goed, maar ook zij kan dit album als geheel niet redden.

Het album is te beluisteren via Spotify: