Carl Stone – Stolen Car (LP Recensie)

Als we het hebben over de rol van elektronica in de hedendaagse gecomponeerde muziek dan moet ook de Amerikaan Carl Stone aan bod komen. In de afgelopen decennia heeft hij met zijn laptop een vaste plek verworven binnen dit metier. Stone is componist, maar werd toch vooral bekend als uitvoerend, improviserend musicus. Veel albums uitbrengen deed hij tot enkele jaren terug niet, maar inmiddels is dat definitief verleden tijd, getuige het bij Unseen Worlds verschenen ‘Stolen Car’, dat onlangs uitkwam, iets meer dan een jaar na ‘Himalaya’.

Opvallend in het werk van Stone is de grote diversiteit van stijlen die hij inzet en de duidelijke link naar popmuziek, iets dat ook op de dubbel LP ‘Stolen Car’, dat in het jaarlijstje van The Wire op de tiende plaats eindigde, weer volop tot uiting komt. Hij maakte de stukken vorig jaar in isolatie in Los Angeles, ver van Tokyo waar hij tegenwoordig woont. Een album waarin Stone aansluiting zoekt bij de tijdgeest. Snoeiharde ritmes, opwindende verstoringen, scherpe overgangen, een grote diversiteit aan stijlen, zowel westers als niet-westers en een disruptieve sfeer kenmerken deze twaalf zeer opwindende nummers. De als download uitgebrachte single ‘Au Jus / The Jugged Hare’ geeft een mooi beeld van Stone’s manier van werken. ‘Au Jus’ nam hij op in de studio. ‘The Jugged Hare’ live, beiden op een laptop. In het eerste stuk horen we duidelijke popsamples en Latin ritmes, maar zodanig door de molen gehaald dat de gemiddelde popliefhebber hier niets meer aan vindt. Vooral ‘Au Jus’ klinkt grotendeels alsof je versterker het ieder moment dreigt te begeven. In het tweede speelt een, niet altijd even consequent toegevoegd ritme een grote rol.

Foto: Tomohiro Ueshiba

In ‘Ganci’ de ene helft van de eveneens eerder als download uitgebrachte single ‘Ganci & Figli’ horen we een andere kant van Stone. Dit is duidelijk een veel gelijkmatiger verlopende geluidssculptuur, met aan ambient verwandte vloeiende lijnen en daarbij passende engelachtige zang. In ‘Figli’ flirt Stone dan weer overduidelijk met de dansbare kanten van de popmuziek. En ook hier valt weer op hoe creatief hij om weet te gaan met bestaande structuren en zo te komen tot vernieuwende vormen. Verder moeten stukken als ‘Pasjoli’ worden genoemd, dat volgens mij Pakistaanse muziek, naast rap bevat; ‘Huanchaco’, waarin we Zuid-Amerikaanse percussie, naast aan techno verwante ritmes vinden en de zeer opwindende stukken ‘Auburn’ en ‘Rinka’ waarin Stone wel op heel opvallende wijze een nieuwe dimensie geeft aan deze duidelijk folkloristische melodieën, inclusief koorzang in de laatste. Bijzonder is ook zeker ‘Xiomara’, met zijn spannende golven ritmische klanken.

‘Stolen Car’ is te beluisteren en te koop via Bandcamp: