MAP 71 – Turn Back Metropolis / LUCA & Haruka Nakamura – The World (CD Recensie)

In dit deel van de duo’s vocalisten – instrumentalisten allereerst aandacht voor het bij Foolproof Projects / Fourth Dimension Records verschenen ‘Turn Back Metropolis’, het vijfde album van het uit Brighton afkomstige MAP 71, ofwel de vocaliste Lisa Jayne en de drummer en producer Andy Payne. Verder is er het bij Kitchen Label verschenen ‘The World’ van LUCA, het alias van Luca Delphi, samen met multi-instrumentalist Haruka Nakamura.

De muziek van MAP 71 is deels te scharen onder de punk en deels onder de experimentele pop. Het betekent zo veel als dat het ritme van Payne leidend is en zorgt voor een stevige structuur. Boeiend is daarbij wel, zie bijvoorbeeld ‘Stitches’, dat die structuur niet al te strak is en Payne regelmatig van de gebaande paden afwijkt, waardoor de spanning erin blijft. Boeiend is ook de bijdrage van Jayne, die vaak eerder onder praten dan onder zingen valt, het mooiste voorbeeld is wel het titelstuk. Daarnaast heeft ze een vrij vlakke stem met een heerlijk plat accent en zit er opvallend weinig emotie in, helemaal passend bij deze muziek. In ‘Spinograph’, ‘Scissor Kiss Experiment’ en ‘Suburbanites’ voegt Payne elektronica toe, in die laatste ook Jaynes stem vervormend, maar echt experimenteel wordt het in ‘Highnosise’ waarin hij een muur van geluid optrekt, waar de stem van Jayne prachtig bij afsteekt, een heerlijk duister en disruptief nummer. Kortom, een krachtig album, dat prima past bij deze onzekere en verwarrende tijden.

‘The World’, het album van LUCA en Haruka Nakamura is eveneens onder de pop te scharen, maar daar houdt de overeenkomst met ‘Turn Back Metropolis’ dan ook wel mee op. We horen instrumentalist Nakamura hier zowel op piano, als op de akoestische gitaar, de synthesizer en het  harmonium. Maar zo spannend en opwindend het er aan toe gaat op ‘Turn Back Metropolis’, zo slaapverwekkend is ‘The World’. Dat ligt aan de ietwat kitscherige, clichématige muziek, die aansluiting zoekt bij de romantische pop, maar zeker ook aan de zeer hoge, ijle stem van LUCA, die een vrij gering bereik heeft, regelmatig zelfs enigszins afgeknepen klinkt, alsof ze buiten adem is. Echt uithalen kan en doet ze dan ook nergens. De mierzoete klanken, in combinatie met LUCA’s stem beginnen op den duur mij dan ook behoorlijk te irriteren.

De albums zijn te beluisteren en te koop via Bandcamp: