In april 2018 besteedde ik hier voor het laatst aandacht aan Michel Banabila. Intussen is er veel gebeurd en heeft deze belangrijke vertegenwoordiger van de Nederlandse elektronica zeker niet stilgezeten. En ook nu, zonder optredens in binnen- en buitenland betoont hij niet aflatende ijver, getuige ook de uitgaves die we hier laten voorbijkomen. Opvallend daarbij is dat Banabila meer en meer de vorm van een album aan het loslaten is en zijn stukken, vaak relatief kort, als download aanbiedt. Daarom vandaag aandacht voor vier van die korte stukken en morgen voor het album ‘Translations’.
Laten we beginnen met het bijna tien minuten durende ‘Oblong Hobnob’, waarbij al direct opvalt dat Banabila zich al lang niet meer tot zijn synthesizer beperkt, we horen hier ook een harmonium, een gitaar, vogelfluitjes, de menselijke stem, glas, hout, veldopnames en een enorme verzameling aan apparaten, van cassettespelers tot platenspelers.
Aanvankelijk is het die harmonium die het meeste aandacht vraagt, waar Banabila een klassieke drone mee creëert, terwijl alle andere geluiden hier een soort van variaties op vormen, om het spannend te houden zeg maar, verderop neemt de synthesizer die rol over, vermengd met bijna klassiek pianospel.
Op ‘States of Consciousness’, een klankspel van zeven minuten, horen we Banabila samen met basklarinettist Gareth Davis, met wie hij regelmatig samenwerkt. Banabila beperkt zich hier tot het werken met samples en veldopnames. Het vormt een prachtige combinatie met Davis’ experimentele spel, zodat soms maar met moeite te onderscheiden is wie nu eigenlijk voor welke klank verantwoordelijk is.
Een andere musicus waar Banabila reeds lang mee samenwerkt is de trombonist Robert Jarvis. De basis voor ‘An Agreement Of Sorts’ ligt in 2012. Banabila stuurde Jarvis een melodie met het verzoek die op trombone te spelen, dat bleek beduidend lastiger dan gedacht, het kostte Jarvis een week om het voor elkaar te krijgen en toen viel het project stil. Onlangs pakte Jarvis het weer op, dat is dan weer het voordeel van zo’n stille tijd en wist Banabila te motiveren het nu maar eens af te maken. Het leuke van de twee stukken op dit album, ‘An Agreement Of Sorts’ en ‘A Disagreement Of Sorts’, is dat op het eerste nummer het Banabila is die de melodie neerzet, waar Jarvis op varieert, terwijl het in de tweede andersom is. Overigens kent de eerste meer structuur dan de tweede, maar dat zit eigenlijk ook al een beetje in de titels van de stukken.
Naar eigen zeggen is een fluitje gemaakt van klei het oudste instrument in Banabila’s verzameling, hij kocht het ooit in 1982 voor toen nog vijf gulden en het heeft letterlijk de tand des tijds doorstaan (zie Banabila’s verhaal op Bandcamp). Hij beperkt zich op ‘The Three Stages of Endurance’ niet tot dit fluitje, maar het speelt er wel een belangrijke rol in. Het primitieve geluid is duidelijk te onderscheiden en Banabila verweeft het op knappe wijze in deze sterk stromende, zeer kleurrijke compositie. En juist dit fluitje zorgt voor het exotische karakter in dit stuk, samen met de grote diversiteit aan elektronische klanken die we hier tegenkomen.
De muziek is te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: