Matthieu Bordenave / Patrice Moret / Florian Weber – La Traversée (CD Recensie)

Als inspiratie voor dit album diende, aldus tenorsaxofonist Matthieu Bordenave, het beroemde trio van Jimmy Giuffre, met bassist Steve Swallow en pianist Paul Bley. Bordenave liet zich voor deze gelegenheid, het in oktober 2019 opgenomen ‘La Traverseée’, begeleiden door bassist Patrice Moret en pianist Florian Weber. Negen composities, allen van Bordenave’s  hand, bevat het album.

Het album opent en sluit met ‘River;  aan het begin in een versie voor piano en tenorsax en aan het eind in een versie voor trio. Borndenave’s sax klinkt ingetogen, met een fluwelen lyriek, terwijl Weber al even zorgvuldig zijn toetsen beroert, iedere noot zorgvuldig afwegend. Dan volgt het al even ingetogen ‘Archipel’, waarin we voor het eerst de spaarzame, maar zeer melodieuze klanken van Moret gewaarworden. Maar vooral is dit een nummer waarin de lyrische kwaliteiten van Bordenave nog beter tot ons doordringen, wat een prachtige toon heeft deze man. Daarbij heeft hij blijkbaar een hekel aan grof geschut, wilde solo’s en anderszins druk vertoon, ‘La Traverséé’ is wat dat betreft een typisch ECM album en grossiert hij in al deze stukken in uiterste subtiele klankbehandeling. Ook Moret en Weber blijken zich hier overigens uitstekend bij thuis te voelen, iets dat overigens eerder voor Giuffre, Swallow en Bley gold.

Foto: Thomas J. Krebs

Jazz dus die tegen klassieke muziek aanleunt, met een snuifje romantiek op de koop toe. Het zijn sfeerplaatjes die Bordenave op dit album schetst, dromerige aquarellen, Je ziet hem dan ook zo lopen in ‘The Path’, door de weidse natuur, zo zonder haast. Een slingerend pad, een enkele boerderij, daar in de verte een bos, ach, vul het zelf maar verder in. En dan bereikt hij de ‘Ventoux’. Langzaam klimmen, niet buiten adem raken. Dat kan op het zorgvuldig lage tempo van Morets spel op de bas. Met verborgen ritmiek en zangerige noten begeleidt hij tijdens de klim, tot Weber het overneemt met een al even contemplatieve melodie. Prachtig pianospel ook in Chaleur Grise, zorgvuldig geeft Weber hier zijn patronen weer, terwijl Bordenave erop varieert. En dan is het weer tijd voor ‘River’ en is de cirkel rond.