Guillaume Gargaud – Strange Memories / Andreas Willers – Haerae (CD Recensie)

Geen betere manier om een gitarist goed te leren kennen dan via een solo album. Vandaag en morgen komen er een aantal aan bod, te beginnen met de Franse gitarist Guillaume Gargaud en de Duitse gitarist Andreas Willers. De eerste bracht ‘Strange Memories’ uit via het Italiaanse Setola di Maiale, de tweede realiseerde ‘Haerae’ via Evil Rabbit Records. Beide beperken zich tot de akoestische gitaar, zonder toevoeging van elektronica.

Guillaume is inmiddels zo’n twee decennia actief als componist voor film en dans en als gitarist, de laatste tien à vijftien jaar voornamelijk solo en altijd improviserend. Zo ook weer op dit ‘Strange Memories’, inmiddels zijn achtste solo album, dat hij bijna twee jaar geleden opnam in zijn eigen studio aan huis in Le Havre. Redelijk introverte, bedachtzame stukken waarin we hem bijna horen zoeken naar de juiste klanken. Er zitten aanzetten tot melodieën in, soms ook van ritme, beiden horen we bijvoorbeeld in het titelstuk ‘Strange Memories’, maar echt nader uitwerken doet Gargaud dit verder niet, het is net of hij telkens halverwege weer op een nieuw idee komt. Bijzonder zijn de zeer verstilde stukken ‘Stay Away’ en ‘Glissando’ die, ondanks het perfect getimede inzetten van stiltes, net even iets meer structuur hebben. En vallen in het eerste stuk vooral de klankwolken op, in het tweede is dat vooral hetgeen de titel naar verwijst.

Andreas Willers is al een stuk langer actief, hij bracht zijn eerste album uit in 1981 bij het legendarische FMP, toevallig ook een solo album en werkte in de jaren daarna samen met een breed scala aan musici, met name uit zijn vaderland. En nu is hij dus weer solo te horen, dankzij de lockdown kwam het er weer eens van. Het meest opvallende aan het album is het weerbarstige karakter van Willers’ spel. Zeker in vergelijking met het album van Gargaud is ‘Haerae’ verrassend dynamisch en zeer complex. Daarnaast vallen de onorthodoxe technieken die Willers inzet op, bijvoorbeeld in het bijna spookachtige ‘Both Single’, waarin hij duidelijk meer doet dan alleen de snaren beroeren en in ‘Mnemo’ waarin hij werkt met verschillende preparaties van de snaren. En dan zijn er nog twee de twee lange en zeer experimentele stukken ‘Langh’s Arm 3-5′ en ‘Langh’s Arm 6-8′ die indruk maken, met name het ritmische deel in het tweede stuk is de zeer de moeite waard.

Beide albums zijn te beluisteren en te koop via Bandcamp: