‘I Speak Your Name’ is de titel van een gedicht van Sophie Jewett, door de componiste Renske Vrolijk op muziek gezet. Het is tevens de titel van een recente Cd van de sopraan Francine van der Heijden en de bespeler van het harmonium Dirk Luijmes, verschenen bij Et’cetera Records. Naast het vrij korte stuk van Vrolijk vinden we hier een forse verzameling al even korte stukken van nog eens tien componisten, de meeste van nu, naast een enkele klassieker. Een redelijk volle Cd dus, die je niet echt een goed beeld kan geven van het werk van de deelnemende componisten, maar in tegenstelling daartoe wel van de kunsten van Van der Heijden en Luijmes.

De rode draad en dat komt mooi naar voren in de titel is de herinnering, het verlangen dat opkomt uit de sluimering bij het zien van een beeld, het horen van een stem, of in dit geval van muziek. Een verzameling melancholieke liederen dus, iets waar de fragiele, maar bijzonder beeldende stem van Van der Heijden zich prima voor leent, om over het harmonium maar te zwijgen. Het komt mooi tot uiting in die twee liederen van Jetse Bremer, ‘De Harmonicaspeler’ en ‘Will There Really Be a Morning’ en vooral in dat ‘I Speak Your Name’, voorzien van een vrij duistere ondertoon. En je voelt de januari kou in Elizabeth Gaskills ‘The Snow Man’, middels de nevelige klanken van het harmonium, de ietwat ijle stem van Van der Heijden. Bijzonder van sfeer zijn ook de drie ‘Canções Portuguesas’ van Joost Kleppe. Op bijzondere wijze presenteert hij ons hier warme, zuidelijke klanken, doortrokken met weemoed. ‘Quando’ springt eruit vanwege een krachtig spelende Luijmes, regelmatig zorgend voor vlammende frases. 

Bijna vanzelfsprekend staan er ook een aantal religieuze stukken op dit album. De vrij korte, maar indringend gezongen stukken ‘Regina Coeli’ en ‘Salve Regina’ van Herman Strategier en al even bedachtzame, prachtig uitgebalanceerde versies van ‘Ich sehe dich in tausend Bilder’ en ‘Meine Seele ist still zu Gott’, de twee liederen die samen opus 105 vormen, van Max Reger. Tot slot klinken de vier ‘Rilke Lieder’ van Andries van Rossum. In 2012 stond het duo ermee op het podium van het Amsterdamse Orgelpark, samen met altsaxofonist Olivier Siepen. Dat smaakte naar meer en vormde de directe aanleiding voor dit album.