Noorwegen schijnt leuk wonen te zijn. Niet alleen de Amerikaan Tim Scott McConnell, beter bekend onder zijn alias Ledfoot woont er, ook zijn landgenoot Adam Douglas streek er tien jaar geleden neer. Onlangs verscheen bij Compro Records ‘Better Angels’, het derde studio album van deze singer-songwriter. Recenseren heeft al voordeel dat je nieuwe musici ontdekt, want ook deze man was mij tot voor kort volstrekt onbekend. Toch is Douglas zeker niet nieuw op het toneel, hij werkte al samen met gerenommeerde musici als Jon Bon Jovi, Larry Carlton, Sting, Bonnie Raitt, Vidar Busk, Robben Ford, Kirk Fletcher, Ten Years After, Chris Medina en Michael Landau. Veertig is hij inmiddels en terugkijken gaat er dan bij horen, zo ook op dit ‘Better Angels’.

Douglas komt oorspronkelijk uit Oklahoma, uit het heartland dus waar de traditie van country, blues, soul en aanverwante stijlen nog springlevend is. Met de herinnering aan de muziek van uiteenlopende musici als Howlin’ Wolf, Sam Cooke, Ray Charles, Tom Petty, Billy Joel en Joe Jackson in zijn rugzak, creëert hij een geheel eigen, zeer aanstekelijke en afwisselende mix. En die maakt hij duidelijk niet alleen, het boekje toont een uitgebreide lijst ondersteunende musici bij ieder nummer. Douglas’ muziek is dan ook echte kwaliteitspop, waarin die eerder genoemde muziekstijlen een onlosmakelijk onderdeel vanuit maken. De eerste drie nummers van het album zijn inmiddels als single uitgebracht. De energieke opener ‘Yoyous We’ll Be’ kwam als eerste, gevolgd door het al even gekruide ‘Build a Fire’, met mooi gitaarspel van Douglas, dat als derde stuk op het album prijkt en onlangs kwam het duidelijk aan soul refererende, zie de mooie blazerslijnen, ‘Into My Life’ daarbij.

‘So Naive’ is de titel van de eerste stijlvolle ballade. En dat naïeve slaat op de Amerikaanse droom waar Douglas zoals zo velen in geloofde en waar inmiddels niet veel meer van over is. Het is één van die nummers waarin we hem horen reflecteren op onze tijd en de invloed ervan op zijn leven. Een mooi nummer waarin de zangkwaliteiten van Douglas mooi tot uiting komen. ‘Change My Mind’, ‘Both Ways’, Just a Friend’ en ‘Lucky Charm’ zijn nog persoonlijker en hij weet hier, door een uitgekiende combinatie van intieme zang en doeltreffende instrumentatie, de bal exact te raken. Met ‘Where I Wanna Be’, een fijn duet met Beady Belle, zijn we weer terug bij de soul. Met mooie vette blazerslijnen en een prachtige bijdrage van Iver Olav Erstad op de Hammond is stilzitten hier nog niet zo gemakkelijk. Ook in ‘Blue White Lie’, waarin het tempo een fractie lager ligt, betoont Douglas zich schatplichtig aan de zwarte muziek. De aantrekkelijke combinatie van blues en soul maakt dit nummer al even single waardig. Het pittige ‘A Whistle to Blow’ zit dan weer wat meer in de hoek van de rock, al zijn ook hier blues en soul nooit ver weg. Eindigen doen we met een bonustrack, het stemmige ‘Dying Breed’. Een mooi einde van een bijzonder gevarieerd album.

Bekijk hier de drie singles: