De Zweedse componiste Anna-Lena Laurin, ze kwam hier eerder voorbij met twee albums, is het type componist dat regelmatig de inspiratie voor het werk uit de directe omgeving haalt. Voor haar geen wiskundige modellen, maar de (soms bittere) realiteit. Dat bleek al uit de twee vorige albums, ‘Quests’ en ‘Shards of Time’ en het blijk uit de vier stukken die samen het onlangs bij Vanguard Music Boulevard uitgekomen ‘Orchestral Works’ vormen.
Laurin is inmiddels in haar eigen land een succesvol componiste die opdrachten kreeg van alle leidende symfonie orkesten, een deel daarvan vinden we terug op dit album. Haar ‘Concert voor fluit, strijkers en harp’, waar we vorige keer aandacht aan besteedden, viel in 2011 in de prijzen en in 2013 riep de Zweedse Radio haar uit tot jazzcomponist van het jaar. Vreemd is dat laatste niet: Laurin is van huis uit jazzpianiste en ze is getrouwd met de trompettist Anders Bergcrantz, die in hetzelfde metier werkzaam is. Het zijn invloeden die haar verder duidelijk klassieke composities tekenen. Bijvoorbeeld in ‘Concerto in Memoriam’, waarin ze stilstaat bij de dood van haar moeder na een lang ziekbed in 2012. Maar de context van het stuk, een concert voor trompet, is breder: “I also want to convey a sense of magic, creation and joy over life itself. The idea of a cycle and that we may, after our death, re-enter the same state from which we once came.” In het eerste deel, ‘Become’, staat ze dan ook stil bij de wereld voor de geboorte, het krijgt vorm middels een ietwat onbestemd, nevelachtig klanklandschap, waar de trompet met hoge tonen tussendoor navigeert. Van een echte melodie is hier geen sprake. In het tweede deel, ‘Be’ staat het leven centraal en daarmee de vreugde. Hier krijgt de muziek ook wat meer structuur en horen we trompettist Gustav Melander in wat meer melodische passages. De pijn van het verlies staat centraal in het schrijnende en soms onverwacht heftige derde deel, ‘Became’.
Net als in ‘Concerto in Memoriam’ horen we in ‘Autumn Fields’ het Malmö Symphony Orchestra. Het stuk is er in diverse uitvoeringen, maar voor dit album is de versie gekozen voor cello en strijkorkest, Amalie Stalheim is de celliste. Voor dit stuk haalde Laurin de inspiratie uit de vrije natuur en dan met name de omgeploegde, donkere akkers. Ze woonde er ooit vlak naast. Het is een intens, ietwat droevig stuk met een aantal krachtige passages, prachtig gespeeld door Stalheim. Voor ‘Song of the Juniper’, een zeer dynamisch stuk voor orkest, vormde de Zweedse kust de inspiratie, de plek waar Laurin opgroeide. Ze schreef het stuk voor het Gothenburg Symphony Orchestra dat het hier ook uitvoert.
‘Fountain of Youth’ is een familiefeestje. Allereerst is daar de compositie, die is niet van Laurin, maar van haar partner, Laurin maakte een arrangement voor trompet, piano en orkest, hier een prachtig spelend Norrlandsoperan Symphony Orchestra. Verder horen we haar partner Anders als trompettist en haar dochter Iris als vocaliste. Een prachtige compositie waarin jazz en klassiek op bewonderenswaardige wijze met elkaar vermengd worden, zonder daarbij één van beiden geweld aan te doen. En de solorollen zijn van grote klasse.
Beluister hier het derde deel van ‘Concerto in Mermoriam’ en ‘Fountain of Youth’: