TivoliVredenbrug, Utrecht – 11 september 2015 – 14:00 uur

Onder de naam ‘The present day composer refuses to die’ komen op deze middag zes jonge, nog studerende componisten aan bod. Twee van het conservatorium van Den Haag, twee uit Amsterdam en twee uit Rotterdam. Het citaat van Edgar Varèse luidt in zijn geheel als volgt: “The present day composers refuse to die. They have realised the necessity of banding together and fighting for the right of each individual to secure a fair and free presentation of his work”.

Welnu een toepasselijker titel voor deze jonge talenten kan moeilijk worden gevonden. Want dat is wat het meeste opvalt bij deze nog zo jonge componisten: het aanwezige talent. Het ene werk overtuigt vanzelfsprekend meer dan het andere maar geen van de zes werken die we te horen krijgen is beneden de maat.

Bijzonder is ‘aRPHe’ van de Spaanse componist Manuel J. Sánchez García, wat in twee delen wordt uitgevoerd door het kersverse Kelvin-Helmholtz Ensemble, bestaande uit onlangs afgestudeerde studenten. Het is een mysterieus en wat ongrijpbaar stuk, vol onverwachte momenten en met een grote rol voor piano en slagwerk. De pianist houdt het stuk, met spaarzame aanslagen, als het ware bij elkaar. Terwijl het slagwerk juist werkt als een dissonant. Het is dan ook geen toeval dat het stuk eindigt met het stukgooien van een vaas door percussioniste Yung-Tuan Ku. Ook ‘Station_62145’, eveneens uitgevoerd door het Kelvin-Helmholtz Ensemble, van de Ierse componist Seán ó Dálaigh is origineel te noemen. Station 62145 is een weerboei vlakbij de Nederlandse kust. De componist heeft de gedurende twee dagen verzamelde data – golfhoogte, luchttemperatuur en atmosferische druk, geanalyseerd en omgezet in muzikale parameters. Zo is het ritme bijvoorbeeld verbonden aan de golfhoogte. Het levert lange, stemmige muzikale lijnen op en gaandeweg het stuk steeds verder oplopende spanning.

De Turkse componiste Meriç Artaç schreef een mini opera genaamd ‘Kayra’. Het stuk, uitgevoerd door het AKOM Ensemble, gaat over de intense relatie tussen een moeder en een dochter. Ze kunnen elkaar niet loslaten al is dit wel nodig. Het wordt prachtig gevisualiseerd door de dochter die met lange linten vast zit aan het bad waarin de moeder zich bevindt. Artaç kiest voor een stevige en dramatische aanpak, maar weet te overtuigen.

Galerie KUUB, Utrecht – 11 september 2015 – 17:00 uur

In een concert volledig gewijd aan de basklarinet in combinatie met elektronica weet vooral de winnares van de Award van vorig jaar: Anna Korsun de luisteraar te boeien. Over het winnende werk ‘Vocerumori’ van Anna Korsun zei de jury vorig jaar: “De muziek van Anna Korsun heeft ons diep geraakt, ondanks het feit dat het stevig geworteld is in de hedendaagse muziek is haar werk – dat historische referenties heeft die variëren van Gabrieli’s Venetiaanse dubbelkoren tot aan de stukken voor geprepareerde piano van Cage – op een of andere manier vrij van dat alles. Haar opvallende onbevangenheid en grote toewijding voor zowel materiaal als vorm zijn de constante factor in haar stilistisch breed scala aan composities. De manier waarop Korsun open staat voor de uitdagingen zodra ze aan een nieuw werk begint, toont kracht, nieuwsgierigheid en vertrouwen in klank, inspiratie en creativiteit.” Deze woorden zijn onverkort van toepassing op dit nieuwe stuk, ‘Lace’. De hoge tonen die basklarinettiste Marij van Gorkom blaast, de vibraties, het trommelen op de kleppen en de, vooral in het tweede deel klinkende diepe, donkere tonen, het gebeurt allemaal met een diepe, spirituele kracht en levert een spannende ervaring op.

Zie voor de recensie van de concerten van donderdag 10 september deel 1.
Zie voor de recensie van de concerten van vrijdag 11 september deel 2.
Zie voor de recensie van de overige concerten van zaterdag 12 september deel 3.