Kim Myhr & Australian Art Orchestra – Vesper (CD Recensie)

De Noorse gitarist en componist Kim Myhr behoort onmiskenbaar tot die groep kunstenaars die bruggen weet te slaan tussen genres. Experimentele muziek, jazz, folk en hedendaags gecomponeerd nemen een ongeveer even grote plaats in binnen zijn werk. Ook in ‘Vesper’, een driedelig werk dat onlangs werd uitgebracht door Hubro Music, horen we dit overduidelijk terug. We horen Myhr op gitaar en elektronica, aangevuld met de tien musici van het Australian Art Orchestra.

‘I caught a glimpse of the sea through the leafy boughs of the pines’ is de titel van het eerste deel en wat we allereerst horen is het ritme van de branding, weergegeven door het orkest. Myhr beweegt zich hier doorheen met een aangenaam en folky gitaarpatroon. Een strak vormgegeven deel, waarin vooral de kleuring door de diverse instrumenten opvalt. Aan het begin is de muziek nog vrij bescheiden, een stijl waar dit deel ook mee eindigt. In het middendeel brengt Myhr meer kleur aan. Het zorgt voor een duidelijke spanningsboog in dit deel. De titel van het stuk, ‘Vesper’ is Latijn voor avond of avondster. In de Christelijke traditie wordt hier tevens het avondgebed mee aangeduid. Ik weet niet of Myhr dit ook in gedachten had, maar dit eerste deel heeft, door die repetitieve vorm in ieder geval zeker iets meditatiefs.

Kim Myhr. Foto: onbekend

In het tweede deel ‘We seemed to grow more and more pensive, but in fact we were less and less’ houden we aanvankelijk diezelfde structuur, halverwege kiest Myhr er voor om een andere sfeer naar binnen te brengen. Een sterk ritmisch gitaarpatroon domineert, terwijl hij daarnaast een wat vervreemdende geluidswereld optrekt als decor, iets dat met name opvalt in het verdere verloop als de intensiteit van de muziek toeneemt. Lang voor het einde van dit deel zoekt Myhr rustiger vaarwater en heel geleidelijk beweegt dit deel zich naar absolute rust. En waar ‘We seemed to grow more and more pensive, but in fact we were less and less’ mee eindigt is ongeveer waar het derde deel ‘No walls, no ceiling, no windows’ mee aanvangt. Maar deze frase duurt slechts kort, een sterk ritmisch patroon neemt het over. Een patroon overigens waar in gaandeweg steeds meer kleur valt te ontdekken, tot het ook hier weer heel, heel langzaam uitdooft.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: