Diverse locaties, Den Haag – 10 april 2022

Op de slotdag van Rewire, editie 2022, aandacht voor muziek die letterlijk de grens overgaat. Oftewel muziek uit andere delen van de wereld dan ons deel van Europa. FUJI​|​|​|​|​|​|​|​|​|​|​TA, het alias van de Japanse musicus Yosuke Fujita verweeft de muziek uit zijn contreien met postrock en drones, de uit Tuva, een autonome Russische republiek, noordelijk van Mongolië afkomstige Sainkho Namtchylak, vermengt haar stemkunsten met Slumberland’s Krautrock, terwijl Jeremiah Chiu en Marta Sofia Honer zich lieten inspireren door de natuur van de Scandinavische Åland eilanden. Tot slot hebben we de muziek van de Balinese componist Dewa Alit, die de gamelan op een nieuwe wijze benadert.

Fujita werkt met een Chinees mondorgel, een zelfgemaakt pijporgel, zijn stem en elektronica. Met die middelen creëert hij een ingenieus opgebouwd klankspel. Klinkt dat in het eerste deel nog redelijk abstract, in het tweede deel werkt hij, middels stemopnames, naar een ingenieus verdicht en gelaagd ritmisch patroon. En het is vooral dat tweede deel waarin hij weet te verrassen, zodanig dat je als luisteraar op krachtige wijze zijn klankwereld in wordt gezogen. Iemand die dat wellicht nog beter kan is Sainkho Namtchyiak, met een stem waar menige metalzanger jaloers op is. Naast haar bereik, lopend van diepe keelzang tot behoorlijk hoog, is haar performance zeer indrukwekkend. Ze beperkt zich niet tot zang, maar weer ook middels Sprechgesang en rap haar boodschap, regelmatig getuigend van een sterke maatschappelijke betrokkenheid, over de bühne te krijgen. Jochem Baelus, ofwel Slumberland, sluit hier, met zijn sterk ritmische geluid, vormgegeven middels percussie en elektronica, op krachtige wijze bij aan. Een indrukwekkende en overrompelende performance.

Zeer bijzonder is ook het optreden van de met een analoge synthesizer werkende Jeremiah Chiu en altvioliste Marta Sofia Honer. Samen werken ze hier aan een zeer rijk geschakeerde klankwereld, waarin veldopnames van de natuur op de Scandinavische Åland eilanden een belangrijke rol spelen. Sfeervol, maar ook speels, dat laatste vooral door de bliepjes die Chiu uit zijn synthesizer haalt en die vaak opvallend percussief klinken. Mooi is ook hoe zeer de muziek van deze twee een eenheid wordt, iets dat met regelmaat een dromerig resultaat oplevert. Gamelan Salukat, dat de muziek van Dewa Alit uitvoert, bereikt een soortgelijk effect. Dit ensemble, met aangepaste instrumenten om met Alit’s tientoonstelsel overweg te kunnen, werkt in wisselende samenstelling, met als maximum vijfentwintig musici. Strak in het gelid, als een geoliede machine geven ze vorm aan deze componist zijn boeiende, zeker voor onze oren, vernieuwende en ongewone klankwereld.