Wie zich verdiept in het werk van de Deense gitarist Hasse Poulsen ontdekt al snel dat deze man zich geenszins in hokjes laat duwen. Rock, folk, jazz en alle stijlen in de overgangsfases blijken zijn ding. Vier vrij recente Cd’s laten horen waar dat toe leidt. Allereerst hier aandacht voor het bij Das Kapital Records verschenen titelloze debuut van zijn band The Langston Project, dat hij vormt met vocaliste en pianiste Debbie Cameron, bassist Luc Ex en drummer Mark Sanders. Verder horen we hem, samen met bassist Claude Tchamitchian in het bij Leo Records verschenen ‘Beyond Dreams’ van saxofonist Eric Plandé. Morgen aandacht voor twee duo albums. ‘String Dancers’ maakte hij met mede gitarist Samo Salomon, ‘Dream a World’ met trompettist Thomas Fryland.

Met The Langston Project leunt Poulsen sterk tegen de popmuziek, een ballade als ‘When it Comes to You’ is daarvan een mooi bewijs. Een duidelijk stuk met een kop en een staart, meer singer-songwriter dan jazz. ‘Song of the Refugee Road’, waarin de vocale kwaliteiten van Cameron maximaal aan bod komen is dan weer wat experimenteler, al blijft ook hier de liedstructuur recht overeind. ‘Midnight Raffle’ beweegt zich weer meer naar de rock, overigens net als opener ‘Birth’, maar hier met rap invloeden. Eén van de hoogtepunten op dit album is ‘Request for Requiems’, vanwege de gitaarsolo van Poulsen, prachtig de blues verklankend en de intense zang van Cameron. De blues overheerst ook in het al even stemmige ‘Little Green Tree’ en let hier zeker op Ex en in het behoorlijk heftige ‘Dream’. Een prachtig stuk waarin vooral Poulsens heerlijk overstuurde gitaarspel opvalt. Poulsen is ook zelf vocalist, zo leert ons ‘I Dream a World’, een duet met Cameron, intiem begeleid door louter gitaar. Een prachtig nummer over een betere wereld. Ook in de ballades ‘Breath of a Rose’ en ‘Heart’ horen we ze samen, maar hier komen wat meer experimentele frases voor, vooral in ‘Heart’ valt dit op. Tot slot noem ik nog het duidelijk door punk beïnvloede ‘Trumpet Player’, we horen Poulsen andermaal als vocalist, maar nu zonder Cameron en als een bijzonder goede gitarist.

‘Beyond Dreams’ is een geheel ander album, al is ook dit geen pure jazz. Niet voor niets worden in het Cd boekje de invloeden genoemd van John Coltrane, Morton Feldman en Robert Fripp. Direct al in dat eerste stuk, ‘Magnetique Disturbance’ komen we die diverse muzikale werelden tegen: het werken met patronen – iets dat we zo goed kennen van Feldman, de ritmische structuren – waarin we Fripp herkennen en de eclectische wijze waarop het begrip jazz wordt benadert – waarin Coltrane een voorloper was. Verder moet ik hier even melding maken van de stomende solo van Poulssen, op een prachtig ritmisch patroon van Tchamitchian. Duidelijke blues invloeden in het titelstuk ‘Beyond Dreams’, waarin met name het samenspel tussen Plandé en Poulssen opvalt, iets dat overigens ook het contemplatieve ‘Run’ kenmerkt. Mooi ook hoe hier de klanken van de akoestische gitaar en de sopraansax elkaar aanvullen. Prachtig klinken ook de zeer verstilde stukken ‘Twilight Zone’, ‘Inner Trouble’ en ‘Folk Song for Rosie’. Intiem getokkel en zeer subtiel geblazen solo’s – op tenorsax, in Twilight Zone’ en ‘Folk Song for Rosie’ en op sopraansax, in ‘Inner Trouble’ – sluiten daarbij aan. Het contrast met ‘Levitation’ is groot. Poulsson zet hier weliswaar zijn akoestische gitaar in, maar met de nodige versterking creëert hij hier wel een bijzonder gruizig geluid. Afsluiten doen we met het krachtige ‘See You Soon’, een meer dan toepasselijke titel, want ja, laten we hopen dat we dit trio vaker zullen horen.