Ik blijf nog even bij de basklarinet, middels twee Cd’s die verschenen bij het Portugese Clean Feed. De inmiddels in Nederland woonachtige Federico Calcagno, die met bassist Pietro Elia Barcellona en drummer Marco Luparia Fade In vormt maakte ‘Live Fast, Die a Legend’ en Lori Freedman realiseerde samen met trombonist Scott Thomson ‘Amber’.

Fade In is mij volstrekt onbekend, iets dat ook geldt voor de drie musici. Jonge gasten nog, dus dat verklaart wel het één en ander. Maar dat is in dit geval geenszins een bezwaar. De rustige opener ‘Enneadecaedro’ laat ons genieten van de prachtige toon van Calcagno, terwijl zijn twee begeleiders voor een prima groove zorgen. Aansluitend horen we mooi springerige noten in ‘Fellina’, het zuidelijk levensgevoel overbrengend. Bij de titel van het album, ‘Live Fast, Die a Legend’, past een ‘Requiem’, een werkelijk prachtige, bijzonder ingetogen solo van Barcellona zet hier de toon. Ook verder is dit een album waar ingetogen klanken voorop staan, iets waar de (bas)klarinet zich natuurlijk prima voor leent. Maar ook als die niet klinkt, in dit eerder genoemde ‘Requiem’, of in ‘L’Esterofilo’ waar drummer Luparia uitgebreid de kans krijgt om te schitteren, overheersen de ingetogen klanken. Verder is de muziek redelijk melodieus, al ontbreken de abstracties zeker niet, bijvoorbeeld in het tweede deel van dit stuk. Bijzonder is ook die ingetogen ritmische ode aan de amygdala, ‘Oh, Amygdala’, mooi hoe de drie musici hier harmonie creëren. Een ander hoogtepunt is het laatste stuk op het album: ‘Get Undressed, Don’t Move’, Uiterst verstilde begeleiding en een ijselijk hoge toon van Calcagno kenmerken dit bijzondere stuk.

Freedman en Thomson zitten al beduidend langer in het vak en werkten voor het eerst samen in 2006, wat een jaar later tot het album ‘Plumb’ leidde. Ook in de afgelopen jaren werkten de twee regelmatig samen, al dan niet in gezelschap van anderen, maar tot een nieuw duo album kwam het pas eerder dit jaar: ‘Amber’. Een deel van de verklaring zal zitten in de wel heel bijzondere combinatie van instrumenten, een duo van basklarinet en trombone kom je nu niet bepaald vaak tegen. Maar opener ‘Sesquiterpenoids’ laat horen dat dit wel een heel mooie combinatie is, prachtig hoe die donkere klanken bij elkaar kleuren. Prachtig ook die knorrende, pruttelende trombone in ‘Glessite’ terwijl Freedman hier een Bb klarinet hanteert, de ijl hoge klank contrasteert op bijzondere wijze. De stukken zijn vaak meer dan ingenieuze klankcollages, waarin beide instrumentalisten een grote diversiteit aan technieken en speelwijzen inzetten, beluister bijvoorbeeld het speelse en mooi abstracte ‘Zanzibaric’. Mooi is ook de dialoog in ‘Highgate Copalite’, de hoge, kwetterende klanken van de klarinet tegenover de lage bewegingen van de trombone, wat wel wat wegheeft van kwakende kikkers.

Beide albums zijn te beluisteren en te koop via Bandcamp:

‘