Vandaag en morgen in totaal vier albums die de afgelopen tijd verschenen bij het Noorse Rune Grammofon, nog altijd een broedplaats voor bijzondere muziek. Morgen komen nieuwe albums van Action & Tension & Space, Hedvig Mollestad en I Like to Sleep aan bod, vandaag besteed ik aandacht aan de twee pianotrio’s. Het Kjetil Mulelid Trio kwam met ‘Who Do You Love the Most?’; het Espen Eriksen Trio met ‘In the Mountains’, met een gastrol voor saxofonist Andy Sheppard.
Kjetil André Mulelid heet hij voluit en samen met bassist Bjørn Marius Hegge en drummer Andreas Skår Winther vormt hij dit trio. Het vorig jaar verschenen ‘Who Do You Love the Most?’ is het derde album sinds het debuut uit 2017. Mulelid wordt al vergeleken met Bill Evans en Keith Jarrett en verwonderen doet ons dat niet echt. Zijn pianospel is van een grote complexiteit, maar evengoed melodieus en beeldend. Maar dat niet alleen, aangezien ook vrijwel alle stukken door hem zijn gecomponeerd, betoont hij zich ook een interessant toondichter. En zoals vaker bij hedendaagse pianotrio’s valt ook hier de harmonische structuur op. Ook Mulelid kiest er niet voor om louter aanvoerder te zijn, maar creëert met Hegge en Winther hecht samenspel. Bijvoorbeeld in het mooi ritmische ‘Endless’. In ‘The Road’ – en overigens niet alleen daar – horen we op een mooie wijze de invloed van Scandinavische volksmuziek terug en valt andermaal de stuwende ritmiek op, mooi hoe de drie hierin samen optrekken. Boeiend is ook het pianospel in ‘Point of View’ en de wijze waarop Mulelid een op zich vrij simpele melodie hier verder weet uit te bouwen, terwijl Hegge en Winther exact de goede ondersteuning bieden. Het album bevat één cover, Judee Sill’s ‘The Archetypical Man’, een mooi langzame blues. Bijzonder tot slot is ook de opvallend ingetogen ballade ‘Morning Song’, schitterend hoe de leden van dit trio hier hun noten doseren.
Na twaalf jaar en vijf studio albums is ‘In the Mountains’ het eerste album van het Espen Eriksen Trio met live opnames, verder bestaand uit bassist Lars Tormod Jenset en drummer Andreas Bye. En dus met Sheppard , waarmee ze eerder ‘Perfectly Unhappy’ maakten. We horen hem direct in ‘1974’, één van de zes eigen stukken op dit album, die allemaal al eerder op Cd zijn opgenomen, maar hier dus klinken in extra lange versies. Prachtig hoe in dit eerste nummer Sheppard zijn melodieuze materiaal vervlecht in de hecht ritmische structuur van dit trio. Aansluitend is hij met zijn prachtige roomzachte klank te horen in de ballade ‘Anthem’, maar let hier ook zeker op het ingehouden, mooi gedoseerde spel van Eriksen en verder in het al even intieme titelstuk ‘In the Mountains’. ‘Suburban Folk Song’, zonder Sheppard, hij doet slechts op drie stukken mee, laat goed horen hoe puntig ritmisch Eriksens spel is, een belangrijk verschil met Mulelid die veel melodischer speelt. Telkens datzelfde akkoord om de drumsolo van Bye te ondersteunen, Mulelid zou dat nooit zo doen. Ja, ritme is hier de alles onderscheidende factor, ook in een ballade als ‘Perfectly Unhappy’, alleen als dat spel van Jenset, wat een ritmegevoel, wat een timing. Als toegift dient een cover: een mooie ingetogen, dromerige versie van Krzysztof Komeda´s ‘Rosemary´s Baby’.
Van beide albums is een nummer te beluisteren via Soundcloud: