Leo Feigin is een trouw man. Sommige musici biedt hij voor jaren een podium, culminerend in een eindeloze stroom aan Cd’s bij zijn Leo Records. Zo verscheen veel werk van het Ganalin Trio, Anthony Braxton, Marilyn Crispell en Ivo Perelman bij dit label. De laatste paar jaar zien we veel voorbij komen van vibrafonist Sergio Armaroli. Oktober vorig jaar besprak ik reeds drie albums en nu presenteer ik er u wederom drie. Twee van het bepaald ongewone kwartet dat hij vormt met accordeonist Veli Kujala, saxofonist Harri Sjöström en trombonist Giancarlo Schiaffini: Windows & Mirrors | Milano Dialogues, de delen één en twee en ‘What Went Wrong’ waarop we hem horen met gitarist Elliott Sharp en bassist / vocalist Steve Piccolo.
De bijzondere instrumentatie op ‘Windows & Mirrors’ leidt vrijwel vanzelf tot een al even bijzondere klankwereld. Wie de bezetting goed in ogenschouw neemt, ziet dat deze perfect geschikt is voor het creëren van wonderlijke klankwolken, iets dat in het eerste van de vijf ‘Windows’ prachtig gestalte krijgt. Bijzonder is ook de dialoog tussen de sopranino sax en de trombone, zo ongeveer het uiterste als het gaat om hoog en laag, in ‘Windows 2’, net een echt gesprek. ‘Windows 5’ opent met een zeer uitgebreide solo van Armaroli, kunstig doseert hij de klanken tot een intieme, maar bijzonder overtuigende klankwereld. Het kwetterende kwartetspel dat erop volgt, contrasteert hier op mooie wijze mee. Beide werelden, die van de verglijdende klanknevels en die van de opgewekte, vaak met elkaar contrasterende individuele uithalen, komen mooi samen in ‘Mirrors 2’. Bijzonder is ook de dialoog tussen de concert accordeon en de trombone in het vierde deel van ‘Mirrors’. Tot slot moet hier het relatief lange en bijzonder ingetogen ‘Mirrors 5’ worden genoemd.
Beide Cd’s werden opgenomen tijdens dezelfde sessie in april 2022. Dat deel twee begint met het zesde deel van ‘Windows’, nu ‘More Windows’ geheten, is dan ook niet meer dan logisch. En ook hier vinden we dus weer die prachtige klankwolken. En fantastisch klinkt ‘Small Mirror 1’, dat geheel bestaat uit een enerverende solo van Sjöström. ‘More Windows 7’ vangt aan met een solo van Armaroli en ontpopt zich verderop tot een wederom overtuigend klanklandschap. In ‘Small Mirror 3’ is het de springerige dialoog die opvalt tussen Sjöström en Kujala. In ‘Small Mirror 5’ horen we weer die mooie combinatie van sopraansax en trombone, wederom in een humorvolle dialoog en in ‘Small Mirror 6’ is het nogmaals Armaroli die verrast, mooi begeleid door Kujala.
‘What Went Wrong’ is een totaal ander album. Allereerst speelt Armaroli hier een prominentere rol, zo maakt de opener ‘In the Right’ direct duidelijk. Verder is Sharp duidelijk aanwezig, met een vaak opvallend noise-achtig klankpalet, dat mooi contrasteert met de klank van Armaroli. Maar de echte verrassing is hier Piccolo die de muziek verrijkt met korte verhalen en gedichten. Meestal van hem zelf, met als enige uitzondering ‘Buffalo Bill’, op een gedicht van E.E. Cummings. De beide andere musici nemen in dat geval de begeleidende rol op zich, Piccolo ondersteunend bij het voorlezen van zich vaak wat absurdistische gedichten, zoals ‘Slummin’ over een dame uit de hogere kringen. En de muziek past prachtig bij de teksten, zo verhoogt Sharp zonder meer de spanning in het eerste deel van ‘The Expedition’, over wat er allemaal mis kan gaan op zo’n tocht. Een ander mooi voorbeeld is de subtiele, maar enerverende klankwereld in ‘New Bones’.