Drones kun je niet maken met een piano, althans als je de toetsen gebruikt en je verder ook niet van elektronica bedient. Doe je dat wel dan kom je al een heel stuk in de richting, iets dat bijvoorbeeld duidelijk wordt in het bij Genseng Records verschenen ‘Susurrus’ met daarop twee stukken voor piano en elektronica van de Canadese componist Anthony Tan, beiden door hemzelf gespeeld. De muziek van Tan vinden we ook terug op het in eigen beheer uitgegeven ‘I Had a Dream about this Place’ van het ensemble NO HAY BANDA. Sabrina Schroeder, Andrea Young en Mauricio Pauly zijn de andere componisten.
Op opener ‘endlessnessnessness’ horen we zowel de ritmisch aanslagen, vooral in het hoog, als de drone. Een sterk stromend meeslepende compositie, met bijzondere effecten. Vooral het tweede deel bevat een aantal momenten die ik niet direct associeer met een piano, ook al hoor ik het ritmische patroon overduidelijk. In ‘sublime subliminal sublimate’ is de invloed van elektronica nog sterker aanwezig. Een kracht die het pianospel niet alleen beïnvloed, maar ook vervormt. Met name bijzonder is hier het vrij trage ritme, dat aan het stuk een grote mate van spanning verleent.
NO HAY BANDA speelt op het dubbelalbum ‘I Had a Dream about this Place’ het ruim een half uur durende ‘An Overall Augmented Sense of Well-Being’ van Tan. Een op menig moment redelijk heftige klanksculptuur ontvouwt het ensemble hier. Wat begint als een drone, met grote invloed van noise, verwordt na enige minuten tot wat meer abstracte nevelslierten. Stemmig, maar tegelijkertijd ook wat unheimisch. En verderop biedt dat ritme, iedere keer een nieuw uitwaaierend patroon na een piano aanslag, op prachtige wijze houvast. Tot we wederom in een spannende klankwolk belanden. Bijzonder zijn ook die kleurrijk speelse strijkers glissandi, bijna halverwege dit stuk. ‘Rubber Houses’ van Schroeder is het tweede stuk op het album, of we ergens in een werkplaats zijn beland. Een stationair draaiende machine op de achtergrond, het ritme van het productieproces op de voorgrond. Kortom, hier wordt hard gewerkt. Verderop loopt de spanning op, trekken donkere wolken voorbij. ‘A Moment or Two of Panic’ van Young is een geheel ander stuk. We horen de sopraan Sarah Albu tegen een achtergrond van vliedende klanknevels. Een spannende compositie die een beroep doet op al onze zintuigen. Als laatste klinkt Pauly’s ‘The Difference is the Buildings Between Us’, een compositie die weer meer aansluit bij de andere twee stukken. Ook hier vinden we een boeiende combinatie van elektronica (veldopnames) en akoestische instrumenten. Wederom een aantrekkelijke geluidssculptuur.
Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: