De Noorse pianist Espen Berg kwam hier twee keer eerder voorbij, beide keren met zijn grensverleggende trio. In 2017 besprak ik ‘Bølge’, een jaar later ‘Free to Play’. Nu ligt er in mijn CD speler een solo album, live opgenomen in Trondheim, zijn tweede na het uit 2017 daterende ‘Acres of Blue’ dat hij in de studio opnam. Verder is Berg te horen in ‘Inner View’ van de band van saxofonist Anders Lønne Grønseth: Multiverse, naast trompettist Hayden Powell, toetsenist David Skinner, bassist Audun Ellingsen en drummer Einar Scheving. Beide albums verschenen onlangs bij NXN Recordings.

Berg nummerde eenvoudig weg zijn vrij lange improvisaties part één tot tien en verdeelde ze over twee schijven. Hij vangt het concert rustig aan, met een stijl balancerend tussen jazz en klassiek en met een sterk ritmische inslag, iets dat een constante tijdens deze set zal blijken te zijn. Gaandeweg ontstaat er in dit eerste stuk meer dynamiek, wint de muziek aan kracht. Ook in het tweede stuk houdt Berg het relatief rustig, al klinkt hij hier wel iets abstracter en loopt het tempo verderop wel wat op. Bij het derde stuk komt het tempo erin, hectisch spel vol abstractie. Het vierde en vijfde stuk contrasteren hier, met ingehouden ritmiek en ingetogen spel, op grandioze wijze mee. Pas in het zesde deel, waar de tweede schijf mee opent, gaat Berg weer direct flamboyant van start, met prachtige, maar ook vrij hectische ritmische patronen, om aansluitend in het zevende deel wederom de introspectie te zoeken, met verstilde, melodische noten. En zo introvert als het stuk begint, zo dynamisch klinkt het naar het einde toe, al blijft de melodie voorop staan. Ronduit prachtig klinkt het achtste deel: een innemend repetitief patroon, vol aandacht gespeeld, kabbelend als een beekje. Een stijl die hij voortzet in het negende deel, alleen ligt nu het tempo beduidend hoger, het beekje is veranderd in een snel stromende rivier. Ook in het laatste deel betoont Berg zich een opvallen melodieus pianist, met ook hier weer een stijl die het midden houdt tussen jazz en klassiek.

‘Inner View’ is de tegenhanger van ‘Outer View’ dat een jaar geleden verscheen en dat tijdens dezelfde sessie in november 2020 werd opgenomen. Vergelijken kan ik de beide albums niet, want dit ‘Outer View’ zit niet in mijn collectie. Maar ik moet zeggen, de opener ‘Løvtrær’, het eerste deel van het drieluik ‘Biom’ is wel een stuk dat ik verwacht op een album met de titel ‘Inner View’. Grønseth blaast hier een uiterst subtiele melodie op zijn sopraasax, terwijl Berg hier voor mooie accenten zorgt. In het tweede deel, ‘Borstkrog’, ligt het tempo niet veel hoger, opvallend hier is het unisono spel van Grønseth en Powell wat dit stuk een bijzonder effect geeft en het spel op de Hohner Planet van Skinner. ‘Bidevind’ is een stuk pittiger, met Berg in de lead, Grønseth in een prachtig, weemoedige solo op sopraansax en Skinner met opwindende geluiden op de achtergrond. ‘Bismaksprøve’, ‘Bismaksvals’ en ‘Bibringeren’ zijn  weer stukken die helemaal passen bij de titel van dit album, met name ‘Bismaksvals’, een wals, met prachtig spel van Berg imponeert. In het afsluitende stuk ‘Bi litt!’ horen we allereerst Ellingsen in een bijzonder ingetogen solo op zijn contrabas, waarna Grønseth op sopraansax en Berg aansluiten, al even subtiel. Verderop is het weer Grønseth die weet te verrassen, nu op tenorsax, terwijl Powell op boeiende wijze zijn klank doorkruist.