Pianist Rembrandt Frerichs heeft altijd al graag samengewerkt met musici uit andere culturen dan de onze, iets wat niet minder geldt voor bassist Tony Overwater en percussionist Vinsent Planjer, waar hij sinds jaar en dag een trio mee vormt. Op het bij Just Listen Records verschenen ‘Intizar’ zijn ze te horen met de Iraanse zanger Mohammad Motamedi, aangevuld met Myrthe Helder op viool, Maya Fridman op cello en Maarten Ornstein op klarinet. Verder hier aandacht voor het net bij DOX Records verschenen ‘Quarantena Songs’ waarop we collega-pianist Xavi Torres horen. In februari 2022 speelde hij samen met bassist Reinier Elizarde “el Negrón” en drummer Andreu Pitarch, in mei van dat jaar met bassist Clemens van der Feen en drummer Jamie Peet.

Een mooi verzorgde uitgave, dit ‘Intizar’, met in het boekje de teksten die Motamedi zingt, zowel in het Farshi als in het Engels. Het is voor onze oren even winnen deze muziek, te beginnen met het titelstuk ‘Intizar’, een nummer dat stamt uit Motamedi’s jeugd. Muziek met een grote emotionele lading en een flinke dosis melancholie, waar naast deze zanger Helder en Fridman prima weg mee weten. Muziek ook die ik eerder associeer met onze klassieke muziek van de negentiende eeuw, dan met jazz. Maar wat een prachtige stem heeft Motamedi, met het bereik van een operazanger, waar deze liederen in andere opzichten soms ook wel aan doen denken. In ‘Al-Khoune Javanan’, waarin we Frerichs op een kerkorgel horen, improviseert Motamedi, met gebroken stem, de heimwee naar zijn land bezingend. ‘Bahare Delkash’, met een prachtig droevige partij van Helder en Fridman en een overtuigende solo op klarinet van Ornstein, stamt uit de jaren ’20 van de vorige eeuw. ‘Kouze Gar’ is geschreven door Overwater, speciaal voor Motamedi. Een al even ingetogen en klassiek aandoend stuk, met bijzonder slagwerk van Planjer. Verder valt hier andermaal de enorme virtuositeit van Motamedi op en de grote lenigheid die bij deze liederen van een zanger wordt verwacht. Een hoogtepunt op dit album is het opzwepende duet van Planjer en Motamedi dat de titel ‘Demi Ba Gham’ meekreeg, naar een gedicht van Hafez. Frerichs zelf is uitgebreid te horen, met mooi verhalend spel, in het vrij lange ‘In the Middle of the Garden’. Bijzonder mooi is ook de bijdrage van Planjer in de tweede helft van dit stuk. Tot slot reciteert Motamedi op prachtig subtiele wijze een gedicht van Hafez in ‘An Advice from Hafez’, terwijl we Frerichs horen op fortepiano.

Tijdens de eerste lockdown schreef Torres een maand lang iedere dag een stuk. Twaalf daarvan bracht hij, in willekeurige volgorde, uit onder de toepasselijke titel ‘Quarentena Songs’. De eerste zes zoals gezegd samen met Elizarde, bijgenaamd “el Negrón” en Pitarc, de nummers zeven tot twaalf met Van der Feen en Peet. Elizard valt direct op in ‘Luz’ met een wel heel mooi zangerig geluid, waar Torres prachtig omheen borduurt. Heel anders van karakter is de lyrische ballade ‘Setmantes’, met warmbloedig spel van Torres en een stevige ritmiek. ‘Opportunidad’ zit in dezelfde richting, maar bezit tevens een vrij stevige, stuwende kracht. Zeer aantrekkelijk klinken ook ‘Upside Down’ – zo zal ook Torres zich in die tijd wel eens gevoeld hebben – en ‘Social’ met overrompelend krachtig pianospel en stevig slagwerk van Pitarc. Die vaart zit ook in ‘Empty Streets’, het eerste nummer waarin we Van der Feen en Peet horen, maar hier overheerst toch vooral de lyriek. En het is met name de groove die opvalt in ‘Futur’ en mooi hoe het trio hier naar het einde toe de rust zoekt. Strak slagwerk van Peet in de mooie ballade ‘Perspectiva’, naast bijzonder ingetogen en poëtisch spel van Torres en in ‘Jitsi’, dat tevens opvalt door het mooie spel van Van der Feen. Tot slot klinkt het opvallend vlotte, maar ook mooi lyrische ‘Community’, met naast overtuigend pianospel een mooie solo van Van der Feen. Een dijk van een album.

‘Quaratena Songs’ is te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: