Vandaag nogmaals de saxofoon binnen de gecomponeerde muziek, nu veelal in combinatie met de piano. Saxofonist Jeff Siegfried nam, deels samen met pianist en componist Sean Friar muziek op van Joan Arnau Pàmies, Nicholas Cline, Cala Flagello en Friar zelf; Dan Goble en Russell Hirshfield kozen voor stukken van James David, Jennifer Higdon, Joan Tower, David Biedenbender en delen van stukken van Philip Glass en John Adams. ‘Shades’ verscheen bij Ravello Records, ‘Second Flight’ bij Navona Records, beide zijn imprints van Parma Recordings.

‘Shades’ begint met het titelstuk, een compositie van Friar. Friar verwijst hier naar het gevoel dat we allemaal kennen bij een onverwachte gebeurtenis: het geeft zowel aangename spanning als onrust. Friar weet beide gemoedstoestanden in dit boeiende stuk prima vorm te geven. Pàmies vond voor ‘Λήθη – επιβεβαίωση – ἀλήθεια [Homage to C.P.]’ inspiratie in de filosofie, meer specifiek in het boek ‘History and Class Consciousness’ dat de filosoof György Lukács schreef in 1923 en waarin hij toen reeds stelde dat kapitalisme een keuze is en geen natuurverschijnsel. Kunst, zo zegt onder andere de filosoof Martin Heidegger kan helpen om dit soort aannames ter discussie te stellen en met alternatieven te komen, iets wat Pàmies hier beoogt met zijn uit zeven delen bestaande compositie voor saxofoon en elektronica. Een boeiend klankspel dat door Siegfried op prachtige wijze ten gehore wordt gebracht. ‘Water-witching’ van Cline is eveneens een stuk voor saxofoon solo. De titel verwijst naar het principe van de wichelroede, een voorwerp waarmee in het verleden vaak naar water werd gezocht. Die ondergrondse stromen horen we hier in muziek, een uiterst subtiel stuk dus. Het contrast met Flagello’s ‘Candlewood’ kan niet groter zijn, hier overheersen bruisende noten.

‘Second Flight’ begint met ‘Pradakshina’ van David. De titel van deze uit drie delen bestaande compositie slaat op de meditatieve wandeling die iemand maakt rond een boeddhistische stupa, een wandeling die David inspireerde tot dit bijzonder afwisselende stuk. Met name het tweede deel, ‘Ciacona di “Gradus” valt op door het intieme karakter. Higdon schreef ‘Yes, No, Maybe?’ als verplicht materiaal voor de finale van de 2022 Collegiate Solo Competition, georganiseerd door de North American Saxophone Alliance. Een bijzonder virtuoos stuk, uitermate geschikt voor dit doel. Het titelstuk ‘Second Flight’ is van Joan Towner, een in Amerika bekende componist die hier naar mijn weten nooit echt voet aan de grond heeft gekregen. Dit stuk voor solo alt saxofoon is te beschouwen als een soort vervolg op haar uit 1981 stammende ‘Wings’ voor klarinet solo. Prachtig zoals ze de klanken hier laat dansen. ‘Images’ baseerde Biedenbender op een droom: “After waking from this dream, I was left with a rather indistinct image of what had actually taken place, yet the impression that it left on me was so unmistakably vivid, I felt compelled to write this piece based on the elusive memory”.  Wat rest is ‘Facades’, een deel van Glass’ ‘Glassworks’ en ‘Postmark’ uit Adams’ Fearful Symmetries’, beiden zijn bewerkingen voor saxofoon en piano van Marilyn Shrude.