Paradox, Tilburg – 11 oktober 2014

Ik kwam de Antwerpse groep Flying Horseman eigenlijk bij toeval op het spoor, enige maanden geleden, door een interview met gitarist Milan Warmoeskerken in Gonzo (Circus). Maar Warmoeskerken, vooral actief binnen de wereld van de elektronische muziek, daar ging het interview ook over, doet dus meer. En speelt dus onder andere ook in Flying Horseman. Wat zoektochten op internet leverde een aardig beeld op van de muziek en toen ik zag dat Paradox in Tilburg de dames en heren had geboekt was de keus snel gemaakt.

Flying Horseman heeft de klassieke bezetting van een rockband, met leider, zanger en gitarist Bert Dockx, gitarist Milan Warmoeskerken, drummer Alfredo Bravo en bassist Mathias Cré aangevuld met de dames Maieu, Loesje en Martha, zij zijn verantwoordelijk voor de elektronische klanken en de zang en zorgen er mede voor dat dit allesbehalve een klassieke rockband is.

Niet dat die invloeden er niet in zitten. Die zijn er namelijk wel degelijk. Ondanks het feit dat geen enkel bandlid de roemruchte jaren 60 en 70 heeft meegemaakt, daar zijn ze nog te jong voor, wortelt de muziek er stevig in. De psychedelische rock is duidelijk herkenbaar en sommige stukken roepen bij mij associaties op aan een band als The Doors. Maar daar blijft het zeker niet bij. Drummer Alfredo Bravo bijvoorbeeld schotelt ons evenzogoed complexe Afrikaanse ritmes voor op zijn uitgebreide drumstel, terwijl de beide dames zorgen voor ijle en hypnotiserende klanken, zowel middels hun zang, het zijn af en toe net de fameuze sirenen, als middels hun elektronische klankwereld. En de kracht zit dan vooral in de afwisseling. De overgangen: van verstilde, bijna breekbare momenten naar een explosie van complexe chaos, bijna waanzin, waarbij vooral de beide gitaristen volledig los gaan en solo’s neerzetten van een kwaliteit die je maar zelden hoort.

En dan de liedjes. Dockx is een prima zanger die mooie, dromerige, soms angstaanjagende verhalen verteld, bijvoorbeeld in ‘Twist’. Miniatuurtjes zijn het, kleine filmpjes. Ieder met een eigen sfeer. Vaak wat melancholisch van toon, maar altijd pakkend. Adembenemend gewoon.

En dan moet me wel iets van het hart. Hoe kan het dat zo’n geweldige band, op dit hoge niveau musicerend maar ongeveer 25 bezoekers trekt op dit podium in Tilburg? Flying Horseman verdient véél beter. Dus als je ergens de kans krijgt om deze geweldige muzikanten te gaan zien: laat die kans niet voorbij gaan. Je zult er geen spijt van krijgen!

En luister hieronder naar een live uitvoering van ‘Twist’