Gonçalo Almeida & Rutger Zuydervelt – Jangadas (CD Recensie)

a1959756613_10‘Jangadas’ is een bescheiden, slechts 20 minuten, extract van een live optreden dat de Portugese bassist Gonçalo Almeida op 27 februari van dit jaar gaf bij Koffie & Ambacht in Rotterdam samen met de in elektronica gespecialiseerde Rutger Zuydervelt. Almeida die we onder andere kennen van het jazztrio Lama is een veelzijdig bassist die zich niets aantrekt van stijlen en hokjes. Integendeel, de uitdaging van deze man beperkt zich tot het voortbrengen van magische klanken middels zijn imposante instrument. Hoe we het achteraf willen noemen lijkt hem weinig te interesseren. Dat hetzelfde voor Zuydervelt, eveneens bekend onder zijn alias Machinefabriek, geldt moge de lezers van deze blog inmiddels wel duidelijk zijn.
De geselecteerde delen van de op deze mini disc uitgebrachte opnames representeren dan ook niet zozeer een muzikale stijl, maar hebben veeleer een grote sferisch intensiteit met elkaar gemeen. Wat dat betreft is de foto die de hoes van het album siert goed gekozen. Een eindeloze vlakte, een berg half in de mist, geen mens te zien. Desolaat en leeg. En zo klinkt de muziek. ‘Jangadas’ bestaat in wezen uit een aantal aan elkaar geregen miniatuurtjes.

In het eerste kiest Almeida voor een verontrustende drone, duister qua sfeer en intentie. Zuydervelt voegt er met zijn elektronica het zijne aan toe tot een intens, hallucinerend geheel, af en toe wel wat weghebbend van een Indiase raga met zijn fijnzinnige nuance aan klankkleuren. Als een golf ebt de drone weg zoals hij kwam en wat ervoor in de plaats komt is bijna te duiden als een collage van veldopnames. Althans zo klinkt het, ook al weten we dat een belangrijk deel van de geluiden voortgebracht wordt door het instrumentarium. Het kraakt, wringt en schuurt en hoe doelloos wat hier gebeurt aanvankelijk ook lijkt, gaandeweg ontstaat er zelfs iets van een ritmisch patroon, met als hart Almeida’s bas, aangevuld met een in heftigheid aanzwellende hoeveelheid ruis en storing, als in een aanzwellende storm.

Wat volgt is bijna pure poëzie. Almeida speelt een ingetogen melodie terwijl Zuydervelt het geheel aanvult met rustieke ruis, het geluid dat behoort bij het zoeken van de juiste radiozender. En ook nu verruilt het duo de ingetogenheid een moment lang voor een ritmisch patroon om aansluitend weer de verstilling te zoeken, middels ondefinieerbare maar sfeervolle klanken waarmee zij ons naar het einde van dit schijfje begeleiden.

Het album is te beluisteren en te kopen via Bandcamp: