Diverse locaties, Den Haag – 2 april 2017
Inmiddels is ook de derde en laatste dag van Rewire een feit. Tijd dus om terug te kijken en dan ook maar meteen op het complete festival. We noemden het reeds eerder, de organisatoren zijn er ook dit jaar weer in geslaagd om een interessante dwarsdoorsnede te bieden van het hedendaagse muzikale landschap. Daarnaast wist men een aantal acts binnen te halen die de afgelopen decenia de muziekgeschiedenis hebben beïnvloed.
Over Swans, wat naar verluid hiermee ook zijn laatste optreden in deze samenstelling speelde, berichtte we reeds uitvoerig. Maar afgelopen vrijdag was het podium voor Slowdive, een legendarische Engelse Shoegaze band die onlangs met ‘Star Roving’ het eerste album in 22 jaar uitbracht. En gisteren speelde This Heat. Dit trio bestaande uit drummer Charles Hayward, gitarist Charles Bullen en toetsenist Gareth Williams bestond slechts vijf jaar, van 1977 tot 1982 maar was van grote betekenis voor de experimentele muziek van de post-punk. Williams overleed in 2001 waarna Hayward en Bullen besloten nooit meer onder de naam This Heat op te treden. Tegelijkertijd begon de muziek aan een opmars en kreeg de band een cultstatus. De druk om weer bij elkaar te komen groeide en nu staat er This Is Not This Heat. Het trio is inmiddels een septet en de tapes zijn vervangen door live elektronica. Gebleven zijn de punk attitude, de scherpe politieke teksten, de wat snerpende, ontregelende zang en de grote diversiteit aan muzikale stijlen die deze band aaneen smeedt tot een opzwepende mix.
Opvallend aan ook deze editie was weer dat het merendeel van de experimentele muziek niet bepaald vrolijk genoemd kan worden. Veeleer overheerst duisternis, agressie en desolaatheid. Voorzien van een flinke dosis misantropie en melancholie. Wat dat betreft verklanken deze musici het algehele gevoel op meesterlijke wijze. En is dat niet de rol van kunst? Het lijkt er in ieder geval op dat de organisatoren van Rewire dit standpunt huldigen.
Het geldt in ieder geval voor zowat alle acts die er op deze zondag staan. Het uit Wenen afkomstige Radian voorop. Onlangs brachten ze ‘On Dark Silent Off’ uit, de titel zegt al genoeg, waarop het trio op boeiende wijze jazz en rock met elkaar vermengt. Nee, niet tot jazzrock, daarvoor is de muziek te veelzijdig. De elektronica van Martin Siewert duwt ons meer de kant op van dark ambient, met raakvlakken in noise en industrial, terwijl het veelzijdige slagwerk van Martin Brandlmayr ons op het spoor zet van krautrock en postrock. Bassist John Norman zorgt daarnaast voor een duistere groove die we ook niet onmiddellijk met jazzrock associëren. Belangrijker dan het etiket is echter de muziek zelf. Daarmee zit het meer dan goed. Radian weet te overtuigen. Dat geldt overigens ook voor het Engelse These Hidden Hands, oftewel het duo Tommy Four Seven en Alain Paul dat met hun elektronische speelgoed een nog onheilspellender sfeer weet neer te zetten dan Radian. Met lome, zware ritmes die ons luisteraars mee het moeras intrekken. Daarmee vergeleken is SUMS, de gelegenheidssamenwerking tussen Kangding Ray, Barry Burns – bekend van Mogwai en drummer Merline Ettore bepaald vrolijk, in ieder geval sfeervol te noemen. Alhoewel, ook dit trio weet op bepaalde momenten donkere onweerswolken van geluid te produceren die Het Paard van Troje op zijn grondvesten doen trillen.
Ja, bijzonder is het wel, de enige act die een andere sfeer uitstraalt is die van Sarathy Korwar. Deze slagwerker met Indiase roots combineert jazz, experimentele elektronica met Indiase muziek, onder andere in de vorm van samples van traditionele liederen van de uit Gujarat afkomstige Sidis. Het zit allemaal prachtig in elkaar maar Korwar weet je niet te raken.
Hier een korte impressie van This Is Not This Heat:
This is not This Heat at Cafe OTO from Dawid Laskowski on Vimeo.