Martin Nonstatic – Ligand (CD Recensie)

Martin Nonstatic is het alias van de Nederlander Martin van Rossum die echter al sinds zijn twaalfde in Duitsland woont. Van jongst af aan is hij gefascineerd door elektronische muziek en het lag dan ook niet meer dan voor de hand dat hij daar ook muziek mee zou gaan maken. Zijn werk verschijnt bij het Franse Ultimae Records, bijvoorbeeld het eind vorig jaar verschenen ‘Ligand’.

Nonstatic kan met gemak een muzikale landschapsarchitect worden genoemd. Prachtige terloopse structuren weet hij te ontwerpen, de opener heet niet zo maar ‘Innermost Structure’ en aan ‘structuur’ verwante woorden vinden we in meer stukken. Het boekje met foto’s bij de Cd bevat dan ook prachtige voorbeelden uit de natuur, de diverse vormen die we in de fauna vinden.

Muzikaal worden we voortgedreven door dikke nevels van klank, tot de hemel openbreekt en er aan ons weer een nieuw vergezicht wordt geopenbaard. ‘Innermost Structure’ gaat naadloos over in ‘Outermost Structure’ waarin het ritme een rol begint te spelen, de nevels langzaam wegdrukkend. De muziek van Nonstatic heeft iets terloops, alsof het per ongeluk tot stand komt, wat kan resulteren in aanzetten die niet verder worden uitgewerkt, plotselinge wendingen en andere verrassende effecten. Kortom, bij deze man weet je nooit waar je aan toe bent, wel zo prettig.

Terug naar de muziek. ‘Methodical Random’, weer zo’n titel waarin de hang naar structuur verweven zit, is een prachtig voorbeeld van het bovenstaande. Een atmosferische storing verklankt, doorsneden met ongericht ritmische pulsen. Het houdt elkaar in een wankel evenwicht, net als in het echte leven. In het titelnummer ‘Ligand’ weet Nonstatic eveneens de vereiste spanning te creëren. Afgesloten wordt er met het zeer sfeervolle ‘Dendrictic Ice’, het laatste klanklandschap dat Nonstatic ons voorschotelt. Het was een meer dan boeiende reis.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: