Gaudeamus Muziekweek 2019 – Deel 4 (Concert Recensie)

TivoliVredenburg, Utrecht – 6 september 2019

Ensemble Offspring

Kortom, wie zijn er nu eigenlijk genomineerd? Als het applaus bij ‘Foxconn Frequency (no. 3) – For Three Visibly Chinese Performers’ van Remy Siu al verdiend was, dan was het vanwege de drie leden van Hong Kong Exile. Wellicht moeten die de award maar krijgen, het valt tenslotte niet mee te blijven spelen als het publiek zo weinig waardering toont. Maar zoals eerder gezegd, er viel gelukkig gisteren, bij de Gaudeamus Muziekweek, ook veel te genieten. Er klonken ook ‘echte stukken’.

Kate Moore. Foto: Johan Nieuwenhuize

Bijvoorbeeld in het concert van het ongehoord goed spelende Ensemble Offspring. Zelden hoor je een ensemble dat zo zuiver, zo strak en met zo’n ongelofelijk gevoel voor timing een stuk weet neer te zetten. Of ‘Blackbird Song’ en ‘Fern’, beiden van Kate Moore, nog nooit eerder klonken. En Moore horen, het blijft genieten. Weinig hedendaagse componisten weten zo de diepte in te gaan in relatief korte stukken dan Kate Moore. Bij haar heb je altijd het gevoel dat er nog een wereld schuil gaat achter die noten, die ze met elkaar verweeft tot een prachtig verdicht klankcollage. Zoals de klank van de basfluit, de basklarinet en de vibrafoon samenvalt in ‘Blackbird Song’ is van een niet te vatten schoonheid. Poëzie in klank. ‘Fern’ hoorden we eerder, het stuk is van 2013, maar blijft eveneens de moeite waard en dan met name vanwege het subtiele,hallucinerende ritme dat dit stuk kenmerkt.

Ned McGowan

De eveneens uit Australië afkomstige maar in Nederland woonachtige Ned McGowan leverde eveneens een prachtig stuk af, waarin de muziek van Aboriginals in doorklinkt. Net als Moore tast ook hij diepere lagen af en weet hij de luisteraar te raken met zijn wonderlijke ritmische en polyfone structuren. Hier resoneert een wereld mee, die van de natuur, de oorspronkelijke culturen van Australië, zelfs die van de cosmos. Het is allemaal typisch McGowan wat we hier horen, structuren die we herkennen van zijn solowerk voor zijn collectie contrabasfluiten waar hij al jaren een lans voor breekt, maar het krijgt een nieuwe dimensie bij deze voortreffelijke musici