Condor Gruppe – Latituds Del Cavall (CD Recensie)

a1175825533_10Condor Gruppe werd in 2012 opgericht door twee Antwerpse musici, Michiel Van Cleuvenbergen en Jan Wygers, die elkaar kenden van ‘Creature With The Atom Brain’. Het idee voor Condor Gruppe ontstond uit de liefde voor de surfmuziek, de Italiaanse filmmuziek en de krautrock uit de jaren ’70. Muziek kortom die zweeft tussen kunst en kitsch. The Shadows meet Ennio Morricone, zullen we maar zeggen. Hun debuutplaat, want dat is ‘Latituds Del Cavall’ na 3 jaar live spelen, laat goed horen wat deze band met dit culturele erfgoed aanvangt. Waarbij het beslist geen herhaling van zetten is geworden. Integendeel, een beter debuut kun je je bijna niet wensen.

Hoe goed deze band de traditie heeft geïncorporeerd, wordt reeds duidelijk bij het beluisteren van het eerste nummer ‘Philomena’. Het roept direct associaties op met een zinderende woestijn, in de verte zie je ruiters dichterbij komen… Afijn, vul verder maar in vanuit je eigen fantasie. Dit is pure ‘filmmuziek’ met de sfeer van de Italiaanse spaghetti westerns, inclusief het hummen als zang en met toevoegingen van surf, krautrock, wereldmuziek en rock. Zeer harmonieus en hecht doorwrocht met hypnotiserend gitaarspel à la The Shadows, maar dan met veel meer pit. Dramatisch en lucide tegelijk.

Een hoogtepunt is het al eerder op EP uitgebrachte ‘Ondt Blod’ waarbij ook nog eens het fluiten voorbij komt, direct refererend aan een film als ‘Once Upon A Time In The West’. Puur jeugdsentiment.

En dan ‘Cardinale’. Het zindert en broeit. Is dit een ode aan Claudia Cardinale? Het nummer roept het in ieder geval wel op. Bijzonder is ook ‘Jungle Ships’ wat zijn roots meer ontleent aan de krautrock en waaraan blazers Jon Birdsong (op cornet) en Wanes Jacops (op sax) een gastbijdrage leveren. Het geeft het nummer net dat beetje extra kleur dat het nodig heeft. En ja, ook hier heb je continue dat gevoel van spanning: er staat iets te gebeuren!

De afsluiter ‘Stone Lizard’ is eveneens goed gekozen. De sfeer op dit nummer is melodramatisch, mede door de stem van Duke J. Garwood die de tekst, het is het enige niet volledig instrumentale nummer, declameert met een ijzige stem. De spanning stijgt ten top.
Maar niet getreurd, draai de plaat hierna gerust weer opnieuw. Vervelen doet deze muziek niet.

Het album is te beluisteren op Bandcamp en hier ook digitaal te koop. Voor fysieke exemplaren kun je terecht op de website van Condor Gruppe.