Gitarist David Willam Ross bracht, bij Ravello Records, onder de titel ‘Amor fati’, vrij vertaald: ‘liefhebben wat onvermijdelijk is’, werk bijeen van een vijftal componisten: Akira Nakada, Astor Piazzolla, Toru Takemitsu, Frank Wallace en Leo Brouwer. De stukken hebben “Nature’s patterns, cycles, circles. birth and death, motion and stillness, the coming and going of light and dark, suffering and happiness”, kortom het menselijk bestaan, met elkaar gemeen.

Iets waar Ross, een veelzijdig talent die zowel binnen de hedendaags gecomponeerde muziek actief is, als binnen de jazz en de vrije improvisatie, gestalte aan wil geven. Het zijn stuk voor stuk zeer melodieuze, vanzelfsprekend enigszins melancholieke stukken die Ross gekozen heeft. Zoals het mooi intieme en breekbare ‘A Song of Early Spring’ van Nakada, in een arrangement voor gitaar van Takemitsu, net zo breekbaar als die eerste zonnestralen. Ross laat het stukje volgen door ‘Las Estaciones Porteñas’ van Piazzolla. Die schreef deze vier jaargetijden oorspronkelijk voor zijn kwintet. Ross koos echter het arrangement van Sergio Assad voor solo gitaar en stond zichzelf bovendien de vrijheid toe om op bepaalde momenten in het stuk te improviseren, zoals Piazzolla zelf overigens ook veel deed. Het is een mooi arrangement en Assad en Ross weten de sfeer van de jaargetijden prima te pakken. Het voorjaar klinkt vrolijk en dynamisch; de zomer traag, verzengend; de herfst vlot, maar voorzien van een duistere ondertoon en de winter verstild en introspectief.

‘Equinox’ van Takemitsu gebruikt Ross “to divide the program into equal halves” al hoewel hij ook zegt: “I’m not sure if this music eclicts feelings of change or of status”. En inderdaad ‘Equinox’ is geen stuk waar je gemakkelijk grip op krijgt, nog als uitvoerder, nog als luisteraar. Maar Ross doet dit enigmatische stuk meer dan recht en qua sfeer past het prima op dit contemplatieve album. Met componist en gitarist Frank Wallace heeft Ross een bijzondere band. ‘Cyrcles’, dat je als het sleutelwerk op dit album kunt beschouwen, ontstond dan ook in nauwe onderlinge samenwerking. Alle thema’s die passen bij de titel ‘Amor fati’ komen we tegen in de zes delen. Namen als ‘Solstice’, ‘The Light’ en ‘Darkness Falling’ spreken voor zich. Iets meer uitleg vraagt ‘The Great Sleep – Ko’s Way’, een prachtig, uitgebeend, verstild deel dat door Ross grandioos wordt vertolkt. Het betreft hier een soort van hommage aan een leerling van Wallace die op 22-jarige leeftijd zelfmoord pleegde: “Relentlessly quiet and still, offering a moment of meditation on death, loss and grief.” Maar als geheel klinkt ‘Cyrcles’ eerder helder en klaar, soms ingetogen, maar vaak ook dynamisch, sterk en opgewekt. Tot slot klinkt ‘Un Dia de Novembre’ van de Cubaanse componist Leo Brouwer. Dat de maand november daar anders van karakter is dan bij ons, hoor je er hier onmiddellijk van af, al is ook dit stuk doortrokken van weemoed.

Beluister hier ‘Ontoño Porteño’ uit ‘Las Estaciones Porteñas’: