In de derde eeuw voor Christus, zo gaat het verhaal, stuurde de toenmalige keizer van China, Huang-Di de wiskundige Ling-Lun op reis richting de westelijke bergen met de opdracht om een bamboefluit te maken die als maatstaf zou kunnen dienen voor alle instrumenten. Dit is ‘de gele klok’ gaan heten. Of zoals Guffond het verwoord in het tekstboekje: “This foundation tone was considered te be an exact pitch, representing a divine principle in harmony, with the forces of the universe.”

Dat dit principe Guffond heeft aangesproken is te horen op dit album. Haar melodieën zijn welluidend met een transcedent karakter. Maar ze speelt overduidelijk ook een spel met het gegeven van de zuivere toon door op veel plaatsen bewust de onzuiverheid op te zoeken. Zo laat ze het eind van ‘Useful Knowledge’ dusdanig ontsporen dat het lijkt alsof er iets niet helemaal goed is met de CD.

En ook in Lisa’s Opening’ zitten de nodige dissonanten die de welluidendheid verstoren. ‘Elephant’ is wat dat betreft eveneens een goed voorbeeld. Met de serene melodie laat Guffond hier een ruis meelopen. Het effect is dat van een radiozender die net niet op de goede frequentie staat afgesteld. Het levert een vervreemdend effect op. En als de ruis tenslotte overgaat in een duistere puls en ook die uiteindelijk oplost, blijft alleen de serene melodie over, die tenslotte overgaat in zang.

Maar het hoogtepunt is ‘rr variation’. Ook hier wordt de melodieuze toon continue verstoord, door kleine ingrepen. Alsof Guffond zegt: “Het moet vooral niet te mooi worden”.  Dit album kan het hebben.

‘Yellow Bell’ is te koop via het label Sonic Pieces.