In deze laatste recensie komen twee LP’s aan bod die Anthony Pateras maakte met musici met wie hij al veel langer samenwerkt. ‘A Sunset for Walter’, uitgekomen bij Penultimate Press, is weliswaar het eerste duo album van Pateras met Jérôme Noetinger, maar het is zeker niet de eerste keer dat de twee samenwerken. Hetzelfde geldt voor violist Erkki Veltheim, die een belangrijke rol speelt in tētēma, dat verder bestaat uit drummer Will Guthrie en zanger Mike Patton. Beiden kwamen we bijvoorbeeld ook tegen op de box met Pateras’ gecomponeerde werk.
Maar eerst even terug naar mijn recensie van ‘Bern – Melbourne – Milan’ met oude live opnames van het trio Pateras / Baxter / Brown. Vandaag kreeg ik een e-mail van Anthony dat drummer Sean Baxter op vijftigjarige leeftijd is overleden. In de pijplijn zit nu een tribuut concert om deze fantastische drummer te herdenken. Om hier aan bij te dragen worden de inkomsten van bovengenoemd album volledig gedoneerd in een speciaal fonds.
‘A Sunset for Walter’ vertoont grote overeenkomst met ‘The Similarity of Difference’ dat hier gisteren voorbij kwam. Pateras horen we hier wederom op piano, nu echter niet geprepareerd en Noetinger werkt net als Valerio Tricoli met tape. Alleen staat de muziek op dit album nog dichter bij het gecomponeerde werk van Pateras. Boeiend is het contrast tussen de duistere klankwolken die Noetinger middels elektronica produceert en het bedachtzame, ietwat melancholische pianospel van Pateras. Verderop in ‘I’ overigens weer zo’n prachtig klaterende pianopassage. ‘II” en ‘III” zijn zo mogelijk nog ingetogener, maar getuigen wel van een groot harmonisch vermogen. Met name in ‘III’ raakt het duo een gevoelige snaar, mede door Pateras’ spannende gebruik van het lage register en de vervormingen die Noetinger hierop loslaat. Dit is klassiek in de beste zin van het woord. Overigens beslaat dit album nog geen uur van in totaal drie uur live opnames, gemaakt tijdens een residentie van Pateras in Schloss Solitude in Stuttgart in 2018. We zijn meer dan benieuwd naar de rest.
Mike Patton kennen we natuurlijk als zanger van Faith No More en zijn samenwerking met John Zorn. Het net bij ipecac Recordings verschenen ‘Necroscope’, het tweede album van tētēma, begint weliswaar onverwacht ingetogen met het titelstuk, maar in ‘Cutlass Eye’ slaat de sfeer al om richting duistere metal. Zeer boeiend is het tribaal ritmische ‘Wait Till Mornin’ waarin met name Patton en Guthrie zorgen voor de noodzakelijke spanning. Stomend ritmische klanken in ‘Haunted on the Uptake’, met een krachtig schreeuwend en brullende Patton. en extreme, slepende spanning in ‘Milked Out Million’, met zeer creatieve elektronica van Pateras. Maar het meest boeiende aan dit album is de grote diversiteit aan muzikale stijlen, vaak binnen één nummer. Neem ‘Flatliner’s Owl’ en ‘Dead Still’ waar het naadloos in over gaat. Rock, reggae, variété, theater, hedendaags gecomponeerd, alles samengebald in nog geen zes minuten.
Alleen al deze twee albums, die hemelsbreed van elkaar verschillen tonen de enorme veelzijdigheid van componist en musicus Anthony Pateras. Het wordt tijd dat we hem in Nederland ook eens tegen gaan komen.
Delen van de beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp. De albums zijn hier ook te koop: