Harco Rutgers, van het in Deventer gevestigde Esc.rec. heeft een veelzijdige smaak en een goede neus voor kwaliteit. Experimentele elektronica vormt een rode draad door de catalogus – al durft hij ook de muziek van een band als het door mij hier onlangs bejubelde Kruutntoone aan – en dat Rutgers ‘Something Extremely Light’, van de in Turijn woonachtige Francesco Ameglio, een geluidsartiest die werkt onder het alias ‘Guybrush’, uitbracht, verbaast dan ook geenszins.
Het is geen ambient, wat we horen in opener ‘Once you told me to let it go’, daar is de muziek te opdringerig voor. De lange drone, de klanknevels eromheen, doen er wel wat aan denken maar de klankmassa is te zwaar, te intens, te overrompelend. Om verdere twijfel direct weg te nemen, gooit Guybrush in ‘I woke up in Madrid and I felt lonely’ het roer finaal om. In de verte klinken schreeuwende kinderen, een ondoordringbare klanknevel omgeeft hen. Verder klinkt een licht dansbaar ritme in het hogere register. Het maakt dit tot een bijna ijl en transparant stuk, we zweven. Maar laat u niet verleiden, dit blijkt geenszins de opmaat tot een vrolijk album. In het erop volgende ‘Rolling gently at the sunset’ haalt hij koorzang door de knoppendoos en vermengt dit met noise en rock tot een spookachtig en indringend geheel. Het ijle en transparante is verdwenen als sneeuw voor de zon en komt ook niet meer terug. Het blijkt een lijn die wordt doorgetrokken in het enigszins zware en van melancholie doortrokken ‘Observing through the eyes of your father’. Of er onweer op komst is. Dan klinkt ‘Marbles impact’ waarin Guybrush op bijzondere wijze fluitklanken elektronisch bewerkt om deze vrij korte cassette te beëindigen met het loodzware ‘Is that you again’.
Het is een sfeer die aansluit bij Agneli’s verhaal over de achtergrond van dit album: “I’ve composed the tracks for ‘Something Extremely Light’ between January and August 2019, while I was living in Madrid…Living in this big city, I felt extremely lonely, even though I never experienced this loneliness as negative nor positive. It was more like a limbo where things were suspended and gently offered me a new way to interpret what was happening around me. I’ve tried to translate this feeling into music”. Wat mij betreft is hij daar uitstekend in geslaagd en het verklaart al die verschillende sferen op dit album, dat heen en weer geslingerd worden tussen licht en duisternis, plezier en weemoed, sensatie en heimwee. Nog geen 20 minuten muziek, maar alles is gezegd.
Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: