Giuliano d’Angiolini is een veelzijdig man. Hij studeerde compositie aan het conservatorium van Rome, etnomusicologie aan de universiteit van diezelfde stad en aan de Accademia Chigiana in Sienna en tot slot elektronische muziek in Padua. Die diverse achtergronden komen samen in zijn muziek, bijvoorbeeld op de vier stukken die deel uit maken van het bij Another Timbre verschenen ‘Antifona’.
De muziek van Timothy McCormack is naar eigen zeggen gericht op: “establishing a world outside of the world and inside of the sound”. Een filosofie die tot uiting komt op het recente portretalbum dat Kairos Music, in samenwerking met de Ernst von Siemens Musikstiftung, aan deze Amerikaanse componist wijdde en dat als titel ‘KARST’ meekreeg, naar de gelijknamige compositie uit 2015/2016.
De wortels van Duo Ebano liggen in Milaan waar klarinettist Marco Danesi en pianist Paolo Gorini beiden studeerden aan het G. Verdi Conservatorium. Beiden trokken aansluitend naar Amsterdam waar de gezamenlijke liefde voor kamermuziek en het hedendaagse leidde in 2015 tot de oprichting van bovengenoemd duo. Bij Trptk verscheen onlangs hun debuutalbum: ‘Blackbird [R]evelution’, met daarop een mooie eigenzinnig repertoirekeuze. Twee klassieke stukken, van respectievelijk Carl Maria von Weber en Alban Berg, worden hier gecombineerd met drie hedendaagse stukken van Paolo Gorini zelf, Gerardo Gozzi en Boris Bezemer en met een curieuze bewerking van een pianostuk van Johannes Brahms.
POM, Eindhoven – 6 september 2020 Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
De Duitse componist Bernd Alois Zimmermann wordt inmiddels gezien als één van de belangrijkste componisten uit de vorige eeuw. Zijn opera ‘Die Soldaten’, ooit onuitvoerbaar geacht, wordt inmiddels gerekend tot de beste opera’s uit de afgelopen eeuw. Eerder dit jaar besteedde ik hier nog aandacht aan de symfonische versie van dit meesterwerk. Minder bekend is Zimmermanns werk voor solo piano. Bijster groot is dat oeuvre ook niet, het past op één cd van ruim een uur. De Spaanse pianist Eduardo Fernández nam het onlangs op voor BIS.
“Kalle Moberg’s debut album is indeed unlike anything you have ever heard before!” Aldus het persbericht bij ‘The Tokyo Sessions Volume 1: Unheard-of’. Dat is natuurlijk nogal een statement en bijna ongeloofwaardig, gezien de enorme berg albums die er sinds decennia over ons uit is gestort. Nieuwsgierig makend is zo’n uitspraak echter wel. “Kom dan maar op”, denk je in zo’n geval.
Het derde album van celliste Clarice Jensen, het bij FatCat Records verschenen ‘The Experience of Repetition as Death’ – de titel ontleende ze aan een regel uit een gedicht van Adrienne Rich – is een zeer persoonlijke geworden, waarin Jensen stil staat bij een basisprincipe in het leven: de herhaling van gebeurtenissen, gevoelens en herinneringen. Ze goot het in vijf indrukwekkende stukken.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
De componist Benoît Menut toont het ons op de hoes van zijn nieuwe album: ‘L’Oiseau’ een sculptuur van de kunstenaar Nicolas “Nito” Dariel. Dat en de gedichten van Dominique Lambert en Aimé Césaire inspireerde hem tot zijn cyclus ‘Les Îles’, op cd gezet door Harmonia Mundi. We gaan mee op reis, met als vertrekpunt de punt van Bretagne, over de zee van Iroise en de Atlantische Oceaan tot aan het Caribisch gebied en uiteindelijk weer terug naar Frankrijk
De relatie tussen de Franse componist David Achenberg en het Quatuor Tana is hecht. Zij speelden niet alleen in 2011 diens eerste twee strijkkwartetten, Achenberg droeg er daarna nog twee aan hen op, zijn derde in 2013 en zijn vierde, bijgenaamd ‘Bleu Ébène’, in 2017. Onlangs verschenen ze alle vier op Cd bij Paraty onder die titel: ‘Bleu Ébène’.