Mark Alban Lotz kreeg vorig jaar een opdracht van het Fonds Podium Kunsten voor tien solocomposities voor fluit. Vervolgens is hij daar, in december 2013 en januari 2014, actief mee aan de slag gegaan tijdens een sabbatical in Berlijn.
Het resultaat van deze periode, aangevuld met een aantal improvisaties die in maart van dit jaar zijn opgenomen, staat nu op de CD Solo Flutes.

Lotz is een virtuoos op de fluit, zo mag de conclusie wel luiden na het beluisteren van dit album. En dan niet alleen op de traditionele dwarsfluit maar op een hele serie fluiten, met als meest bijzondere de contrabasfluit uit PVC waarmee hij op de hoes van de CD prijkt. Hij beperkt zich daarbij niet tot één stijl, maar laat een overtuigende mix horen van jazz, modern klassiek en wereldmuziek.  De 17 tracks zijn stuk voor stuk miniaturen: ieder met een eigen vorm en kleur, wat natuurlijk mede bepaalt wordt door het type fluit dat Lotz op dat moment gebruikt. Maar wat eveneens bepaald wordt door de stijl. En de stijlen die Lotz beheerst zijn divers. Soms kiest hij voor avontuurlijke improvisaties: de fluit klinkt dan vaak meer als een snaarinstrument of als een machine. Op andere momenten kiest hij voor meer traditionele, klassiek aandoende melodieën, of voor meer Afrikaans of Arabisch getinte muziek.

Heel vaak heeft de muziek ook een zeer beeldend, speels karakter. ‘Dear moth’ bijvoorbeeld waar Lotz op overtuigende wijze een motje dat om de lamp fladdert in klank weet te vatten:

Of neem ‘Adam en Eva’, sequentie nummer 3 voor basfluit. Hier gaat het om een dialoog tussen de echtelieden. Lotz pratend door zijn fluit in een niet bestaande taal, dan weer laag, dan weer hoog. Ik associeer de taal met Japans, maar daar zal een Japanner vanzelfsprekend anders over denken.  En dan het nummer ‘PVC mantra’ waarin natuurlijk de PVC contrabasfluit centraal staat. Het is inderdaad net een Boeddhistisch gezang. Vooral het beginstuk straalt dezelfde sereniteit uit als de keelgezangen in het lage register.  Een goede toevoeging is de zang die Lotz vervolgens middels de fluit naar buiten brengt. Het maakt het geheel intenser, maar zorgt tegelijkertijd ook voor wat ontspanning in deze wereld van donkere klanken.

Het gebruik van de stem is in algemene zin het opmerken waard. Het is mooi om te zien hoe Lotz het geluid van de stem en het geluid van de fluiten met elkaar vermengt. Vaak door te zingen middels zijn fluit wat dan weer hele onverwachte klanken oplevert.

Dit is duidelijk een CD waar je vaker naar moet luisteren om alle facetten die Mark Alban Lotz aanraakt tot zijn recht te laten komen. De CD is te bestellen via de website van Mark Alban Lotz.