Forrest Fang – Letters To The Farthest Star (CD Recensie)

coverDe multi-instrumentalist en componist Forrest Fang, woonachtig in de omgeving van San Francisco is een veelzijdig man. Zijn wortels liggen in de eclectische progressieve muziekwereld van de jaren ’70. Na elektronica gestudeerd te hebben bij Tom Hamilton en Roland Jordan aan de Washington University in St. Louis, stortte Fang zich op de niet-Westerse muziek. Hij studeerde Chinese klassieke muziek bij de zheng (Chinese citer) speler Zhang Yan , gagaku (de oude hofmuziek uit Japan) bij de voormalige hofmusicus Suenobu Togi en gamelan bij de Balinese componist I Wayan Sujana.

In zijn albums integreert Fang dan ook al deze achtergronden op een heel natuurlijke wijze. Getuige ook zijn laatste kunstwerk ‘Letters To The Farthest Star’.

Zelf zegt hij over dit album: “Letters represents my style boiled to its essence. These tracks represent my musical past and present. I love variety, so I’m expressing different moods and styles in these pieces. They are both light and dark, often simultaneously, while being serious, intense, quiet or more spirited elsewhere. Some pieces are compact and to the point while others are more expansive and immersive.”

In de suite waar deze CD mee start, het vierdelige ‘The Unreachable Lands’, leidt deze eclectische aanpak tot een kleurrijke synthese van klanken. De basis is meditatieve, hypnotiserende ambient maar door de toevoeging van, met name Aziatische snaarinstrumenten, zet Fang een indrukwekkende klankwereld neer. Luister bijvoorbeeld naar deel 2 van deze suite ‘Song Of The Camel’.  Fang weet heel beeldend de sfeer neer te zetten die de titel van dit nummer oproept: een uitgestrekte woestijn, de allesverzengende hitte, kamelen, het ritme dat daar bij past.
In het eerste deel van ‘Burnt Offerings’ gebruikt Fang de klank van een cümbüs, een Turks snaarinstrument, voor de repeterende melodie die hij laat ontstijgen uit het met behulp van elektronica neergelegd ambient patroon. In het tweede deel van dit nummer doet hij hetzelfde maar dan met de klaterende klanken van een Japanse harp. In beide gevallen levert het een hallucinerend effect op. ‘Seven Coronas’ biedt een even welluidende, beeldende als hypnotiserende vioolmelodie in combinatie met een subtiel ambient patroon, de luisteraar in Oosterse sferen brengend. ‘Lines To Infinity’ tenslotte is een breed uitgesponnen stuk. IJl en transcendent, maar tegelijkertijd beschikkend over een zekere intensiteit. Stuwend en pulserend brengt Fang ons naar het einde van dit wonderlijke album.

De download versie van dit album bevat nog 3 extra remixes. Voor meer informatie kijk op Bandcamp of op de site van Projekt