Luigi Martinale Trio – Strange Days (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Yodok III – Yodok III / The Sky Flashes, The Great Sea Yearns (LP Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Michel Banabila / Oene van Geel – Music for Viola en Electronics (CD Recensie)
In 2013 werkten Michel Banabila en Oene van Geel samen in het Cloud Ensemble, waarmee zij een EP opnamen. Die samenwerking smaakte naar meer en nu ligt er ‘Music for Viola and Electronics’ met daarop vijf tracks die wellicht nog het beste zijn te betitelen als klankgedichten. Zoals het bij moderne poëzie vaak gaat om de klanken die de zinnen en woorden in zich bergen zo geldt dat hier eveneens.
Het gaat dus om uitbeelden, bijna zoals in een film. Een film die je voor je ogen voorbij ziet lopen als je de muziek hoort. Wat verwacht je bij ‘Dondergod’? Juist: onrustbarende, verstorende elektronica die Banabila voortbrengt op zijn splinternieuwe Doepfer A-100, een analoog modulair systeem, soms met een noise-achtig karakter. Aangevuld met de krassende altviool van Van Geel. Je nekharen gaan er recht van overeind staan.
Robert Rook Trio – Momentum (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Rutger Zuydervelt – Stay Tuned (CD Recensie)
Rutger Zuydervelt is voor liefhebbers van de muziek, die we gemakshalve met de term ‘elektronica’ aanduiden, geen onbekende. En zeker niet als we zijn meest gebruikte alias bezigen: ‘Machinefabriek’. Het merendeel van zijn werk brengt hij sinds 2004 uit onder deze naam. Werk dat zich het meest kenmerkt door de grote mate van diversiteit: vrij minimalistisch, soms goed passend binnen het Ambient genre. Maar even zo goed werkt hij veel met veldopnames en brengt hij werk uit dat nog het best te karakteriseren is als klank technische experimenten.
Een voorbeeld van dit laatste is het werk ‘Stay Tuned’, dat onder andere tijdens het laatste FAQ Festival in De Toonzaal in ’s-Hertogenbosch te horen was en dat in juni van dit jaar ook op CD is uitgebracht. Dit werk is eigenlijk nog het best te beschrijven als zo’n klank technisch experiment. Het is gebaseerd op het stemmen van een orkest bij aanvang van een concert. Daar wordt meestal de ‘A’ voor gebruikt. Zuyderveld vindt dit, naar eigen zeggen, dusdanig fascinerend dat hij dit moment eigenlijk wil vasthouden. Vandaar dus: stay tuned.
Yokko – Seven Seas (CD Recensie)
Yokko is een vijf leden tellende Zwitserse rockband die sinds 2010 bestaat en nu, begin 2015 met zijn debuutalbum komt. En dat is te merken. Want dat dit een debuutalbum is, is op geen enkele manier te horen. Sterker nog: menig album van een reeds lang gevestigde band klinkt niet zo hecht en goed doortimmerd als dit debuut.
De meeste nummers op dit album zijn up-tempo nummers waarin een opzwepend en vaak zeer dansbaar ritme wordt gekoppeld aan een grote intensiteit tijdens de meer verstilde momenten, niet in de laatste plaats door de warme en wat melancholische stem van zanger Adrian Erni. Die afwisseling zou je wel het handelsmerk van deze band kunnen noemen.
Saskia Laroo Band – Live in Zimbabwe (CD Recensie)
In 1999 bracht Saskia Laroo met haar band de CD ‘Bodymusic’ uit. Ik heb haar in die tijd ook enige malen live mogen meemaken en heb de CD vaak gedraaid. En nu, jaren later grijp ik er nog steeds met enige regelmaat naar. Het is gewoon een fijne CD om op te zetten. De combinatie van jazz, funk, niet Westerse invloeden en het effectieve gebruik van elektronica werkt bij mij vrijwel altijd wel aanstekelijk.
Maar goed, verder was het wel stil inzake Saskia Laroo. Dat lag natuurlijk aan mij, want deze trompetiste heeft al die jaren gewoon aan de weg getimmerd. Met haar band, maar ook bijvoorbeeld met Jazzkia en in duet met pianist Warren Byrd. Maar nu kruiste zij weer mijn pad met een concertregistratie van de Saskia Laroo Band, opgenomen tijdens het Harare International Festival of the Arts op 3 mei 2013, uitgebracht onder de naam ‘Live in Zimbabwe’.
Black Flower – Abyssinia Afterlife (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Dirk Serries – The Origin Reversal (CD Recensie)
Dirk Serries is een ijverig man, die het ene na het andere project het licht laat zien. Wil je als recensent zijn laatste proeve van bekwaamheid bespreken dan moet je wel heel snel zijn. Mij lukt het niet want The Origin Reversal, waar ik het hier over wil hebben, is al lang weer opgevolgd door enkele nieuwe releases. Niet dat het geen zin meer heeft om over dit album te schrijven. Verre van dat.
The Origin Reversal is verschenen bij het Amerikaanse Projekt label. Het is het label waar Serries vroeger ook zat toen hij werkte onder de naam Vidna Obmana. Met dit album keert Serries dan ook niet alleen terug naar een label waar hij reeds eerder opnam maar ook naar muziek die hij reeds eerder vorm gaf. Niet dat we nu weer een soort Vidna Obmana op herhaling krijgen, daarvoor is Dirk Serries te veel voor gegroeid als artiest.