Veel te lang geleden dat het in Tilburg gevestigde New York Haunted hier aan bod kwam. In december 2019 besprak ik albums van TUUUN en s.soo, beiden musici die zich, trouw aan de stijl van het label, specialiseren in alternatieve techno. Tijd dus voor een update aan de hand van nieuwe albums van Demented Machine, No Intellectual Property en Hypnaton.
Eerst maar Demented Machine, het alias van de oorspronkelijk uit Georgetown, Guyana afkomstige Giorgio Francavilla en zijn nieuwe album ‘The Secret Life’. De eerste minuut van opener ‘Conditioning’ klinkt opvallend rustig, dan brengt Francavilla het tempo erin en is stilzitten geen optie meer. Het titelstuk ‘The Secret Life’ borduurt hierop voort met al even meeslepende, sterk gelaagde ritmes. ‘Underwater’ betekent een rustpunt: Een op ambient gelijkende wolk van klank die aanvankelijk op onverwachte momenten door een enkele noot wordt doorsneden, maar verderop psychedelische vormen aanneemt. Die sfeer zet zich door in het mooi duistere en tevens sterk pulserende ‘Reverberate Opinion’ Tot slot klinkt het eveneens wat sombere ‘Sleuth’, mooi hoe Francavilla hier de donkere klankgolven mengt met wat nog het meest wegheeft van stemopnames.
De Colombiaan Miguel Lega werkt onder de naam No Intellectual Property en maakte met ‘Digital Error Bay’ een bijzonder pittig en duister album. In opener ‘Yall Luterz’ zet Lega direct de toon met een beukende puls tegen een achtergrond van wat nog het meest lijkt op een vertraagd afgespeelde sirene, noise die uit een staalfabriek afkomstig lijkt en heftig klinkende stemopnames. Muziek die een hoge mate van urgentie uitstraalt. ‘Mafia Error’ is wat vriendelijker van toon, maar bezit wel datzelfde allesoverheersende, beukende ritme. Ook het titelnummer ‘Digital Error Bay’ hakt er weer onvervalst in. Cirkelzagen en tandartsboren lijken hier met elkaar te wedijveren, terwijl we op de achtergrond radiostemmen ontwaren. ‘Ending Passion’ vinden we in twee versies, waarbij de tweede een remix is door Drvg Cvltvre, ofwel New York Haunted labelbaas Vincent Koreman.
‘Diztresse Emocional’ van de uit Rusland afkomstige Hypnaton, geen idee wie er achter dit alias zit, is een ander voorbeeld van iemand die op creatieve wijze omgaat met het genre. In de opener ‘Circuz Break’ sluit hij aanvankelijk duidelijk aan bij het algemenen beeld dat we hebben van techno, maar verderop vindt hij de ruimte om van het gebaande pad af te wijken. In ‘Elez Wide’ gaat die creativiteit nog een heel stuk verder en mengt hij downtempo met opera en andere vervreemdende stemsamples. Een ietwat vreemd, maar ijzersterk nummer. In ‘Siesta Lazerz’ overheerst weer het strakke ritme en vermengt Hypnaton de vanuit de gamewereld zo bekende schietgeluiden met trompetsamples. En dan zijn er nog ‘Piu Piu’ waarin hij conform de titel een breed scala aan futuristische geluiden ontvouwt en ‘Kologol’ waarin hij ruis en een grote diversiteit aan stemsamples op creatieve wijze in zijn ritme weet te verwerken.
De albums zijn te beluisteren en te koop via Bandcamp: