God Is God – Metamorphoses (CD Recensie)

De muziek van God Is God, het in Berlijn residerende duo, bestaand uit de Turkse musicus en producer Etkin Çekin en de Wit-Russische multi-instrumentaliste, componiste en zangeres Galina Ozeran, is niet gemakkelijk te categoriseren. Wat de twee maken is een boeiende mix van experimentele elektronica, ambient, krautrock en avantgarde pop, aangevuld met de invloed van de volksmuziek zoals we die uit beide landen kennen. Sinds 2018 zijn ze actief en ‘Metamorphoses’ is hun debuut voor het Duitse Bureau B.

Direct in het stemmige en vrij korte ‘Behind the Heroes’ horen we die diverse muzikale werelden in een welluidende samenhang, de experimentele elektronica, de ambient, de invloed van de volksmuziek, aangelengd met een flinke scheut rock. Aansluitend doet in het eerste deel van ‘The Song’ het ritme, een combinatie van krautrock en dance zijn intrede. Loom en ietwat duister. In het wat vreemde ‘Liquid Space’ loopt het tempo op en horen we ook weer overduidelijk de invloed van de volksmuziek terug. Het ritme heeft hier overduidelijk een tribaal karakter. In het tweede van ‘The Song’ horen we de invloed van ambient, gecombineerd met veldopnames, naast dat eerder genoemde lome ritme en die ietwat duistere, maar wel bijzonder stemmige sfeer. Opvallend zijn de vocale verrichtingen van Ozeran, het gaat hier, maar zeker niet alleen hier, niet zozeer om zang in traditionele zin, maar meer om een extra klanklaag.

Gaina Ozeran en Etkin Çekin. Foto: Bureau B.

Door de Turkse pop beïnvloedde dance, aangelengd met zang van Ozeran, is ook een belangrijk bestanddeel van de het uit twee delen bestaande titelstuk ‘Metamorphoses’. En ook hier valt op dat de muziek weliswaar ritmisch is en zeker ook uitnodigt tot dansen, maar niet bepaalt vrolijk stemt. De muziek van God Is God straalt daarvoor te veel melancholiek uit, blijft toch altijd iets duisters houden. Dat geldt al voor het eerste deel, maar zeker voor de disruptieve synthesizerklanken in het tweede deel. Bijzonder is ook het stemmige ‘Drops’, percussieve klanken worden hier op mooie wijze vermengt met ambientachtige klankwolken, dat het laatste deel van het album inzet, culminerend in het afsluitende en zeer pakkende ‘Song of the Sirens’. Al met al een bijzonder album, zeker als je bedenkt dat het hier om een geïmproviseerde liveset gaat, dat zeker vraagt om een spoedig vervolg.

Een aantal nummers van dit album is te beluisteren via Bandcamp. Het album is daar ook te koop.