Jeroen van Vliet is nog altijd één van onze meest veelzijdige pianisten, thuis in een brede range aan muzikale stijlen. Twee recente albums tonen die veelzijdigheid optimaal. Het bij Homerecords verschenen ‘Gloom’ waarop we hem horen met percussionist Afra Mussawisade en klarinettist Kinan Azmeh is jazz vermengt met wereldmuziek, terwijl ‘In’, dat hij maakte met saxofonist Mete Erker en dat verscheen in eigen beheer, weer meer aansluit bij de vrije improvisatie.

Een kenmerk van ‘Gloom’ is het gebruik van elektronica. We horen Van Vliet redelijk vaak op synthesizer en ook Mussawisade bedient, naast zijn percussie, de elektronica. Het leidt tot mooie, vaak ritmische stukken, met een sterke onderstroom. En soms, zoals in ‘Bushpath’ sluit het tweetal daarbij mooi aan bij de jazz. Klarinettist Kinan Azmeh, waar Van Vliet vaker mee samenwerkte, heeft een gastrol op dit album. Bijvoorbeeld in het titelstuk ‘Gloom’ en in het indrukwekkende ‘Safar’ waarin we hem prachtig ingetogen lijnen horen blazen, terwijl Van Vliet en Mussawisade een ambient-achtige structuur creëren. De niet westerse muziek komt prachtig aan bod in ‘Fairground’, met vooral mooie rollen voor de klarinet en de percussie, waarbij vooral de felle melodische patronen van Azmeh opvallen. En Van Vliets pianospel maakt zoals altijd weer indruk, bijvoorbeeld in ‘Morning Light’, ‘Ostinato’ en de afsluitende ‘Epilogue’. Zijn trefzekere melodieën, met veel oog voor detail, wekken altijd weer bewondering. En qua slagwerk moet ‘Ride in Red’ worden genoemd, waarin we Van Vliet ook percussief bezig horen.

‘In’ is zeker niet het eerste album waarop we dit duo horen, ze werken al ruim een decennium met elkaar samen. Eerst als onderdeel van een kwartet met gitarist Anton Goudsmit en violist Oene van Geel en sinds 2015 als duo. ‘In’ is na ‘Unseen Land’ en ‘Pluis’ al weer het derde album. En ook dit album staat weer vol met prachtige, over het algemeen bijzonder fijnzinnige kleinoden. De twee vinden elkaar in de melodie, vaak gepaard gaand met een meanderend ritme. Zo slepen ‘Spellbinder’ en ‘Down Down Down’, waarin we Erker horen op tenorsax, je op indrukwekkende wijze mee. Prachtig zijn ook die verstilde stukken waarin we Erker op sopraansax horen, opener ‘Source’, ‘Summer Gloom’ en ‘Dark Water’ zijn daar mooie voorbeelden van. ‘O’ past hier ook bij, al horen we Erker hier op tenorsax. Prachtig hoe de twee hier met elkaar de balans weten te vinden, met oneindige aandacht voor de details. In ‘BalaBala’ denken we met percussie van doen te hebben, niets is minder waar, Erker speelt met zijn kleppen, Van Vliet duikt onder de klep. Een mooie afwisseling van de overige sterk melodische stukken.

‘Gloom’ is te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: