Ik blijf nog even bij de gitaristen. Met vandaag aandacht voor de Zwitser Christy Doran, inmiddels zo’n halve eeuw actief binnen de Europese improvisatie scene. Voor Challenge Records maakte hij, samen met de in mei vorig jaar overleden beeldend kunstenaar Stefan Banz ‘Aerosols’, terwijl bij Intakt Records ’50’ verscheen van OM, het inmiddels legendarische kwartet dat Doran al sinds 1972 vormt met saxofonist Urs Leimgruber, bassist Bobby Burri en drummer Fredy Studer.

‘Aerosols’ is een bijzonder album en gaat over de wisselwerking tussen muziek en beeldende kunst, net als aerosolen van mens op mens overspringen, zo gaat dat volgens deze twee met kunst. En dus bevat dit album vijf stukken van Doran die Banz inspireerden tot schilderijen en vijf stukken waarbij Doran zich door bestaande schilderijen van Banz liet inspireren. Vanzelfsprekend staan de afbeeldingen van de schilderijen in het boekje, alleen al een reden om de Cd te kopen en kun je dus zelf zien in hoeverre je de gedachtengang van schilder versus musicus kunt volgen. Dat hoeft natuurlijk niet, de muziek die Doran speelt is ook zonder de bijbehorende schilderijen meer dan de moeite waard. Ingenieuze klankcollages, waarin de klanken elkaar prachtig aanvullen, geholpen door ondersteunende elektronica. Waardoor je ook hier regelmatig het gevoel krijgt met meer dan één gitarist van doen te hebben. Over het algemeen zijn het vrij abstracte, ingetogen stukken, iets dat overigens ook geldt voor de schilderijen. Maar er zijn uitzonderingen, zo klinken ‘Precious Sky’ en ‘Omen’ opvallend ritmisch en zet Doran in het eerste van de twee de volumeknop behoorlijk open, Banz associeert het met diamanten in een roze / blauwe stroom. Bijzonder is ook de blues ‘From the Ballad of Affection’, één van de weinige melodieuze stukken op dit album.

OM bestaat weliswaar sinds 1972 maar veel albums heeft dat niet opgeleverd. In 2020 was daar echter ineens ‘It’s About Time’, dat hier ter sprake kwam en dit jaar dus ’50’. Een tempo dat ze wat mij betreft de komende jaren nog wel even vol mogen houden. Het geluid van OM houdt het midden tussen jazz en rock en is vaak meeslepend ritmisch. Opener ‘P-M-F/B’ doet me dan ook wel wat denken aan krautrock, als het gaat om die lekker strakke ritmiek van Burri en Studer, want Doran en nog sterker Leimgruber mogen hier graag vanaf wijken. ‘Fast Line’ kent een veel trager ritme, met onverwachte abstracte uitbarstingen ter onderbreking en een heerlijk klagelijk spelende Leimgruber op sopraasax. Ware klanksensaties in ‘A Frog Jumps in’, een aan zijn mondstuk zuigende Leimgruber, Burri en Doran die de meest onverwachte klanken uit hun instrumenten weten te halen en Studer die we met grote diversiteit aan percussie in de weer horen. Een waar feest aan abstracties. En terwijl in ‘Diamonds on White Fields’ en afsluiter ‘Behind the Eye (Dedicated to Fabian Kuratli) dat ritme weer een grote rol speelt, ruimt het kwartet in ‘Im Unterholz bei Kiew’ een grote rol in voor een duistere klanknevel.

Twee stukken van ’50’ zijn te beluisteren via Bandcamp. Het album is daar ook te koop: