Gisteren stond ik reeds stil bij gitariste Mary Halvorson, met een duo album dat ze opnam met Sylvie Courvoisier en met albums van Trevor Dunn en Tomas Fujiwara. Vandaag vervolg ik dit dubbelportret met het bij RogueArt verschenen ‘For the Love of Fire and Water’ van Myra Melford’s gelijknamige kwintet en ‘Music for the Film Loving Highsmith’ van een andere beroemde gitarist: Noël Akchoté. Dit bij Ayler Records verschenen album is sowieso een gitaaralbum, op de eerste Cd horen we Akchoté met Halvorson, op de tweede met Bill Frisell.
Dat Fire and Water Quintet kun je gerust een supergroep noemen, Naast Melford op piano en Halvorson op gitaar bestaat het uit saxofoniste Ingrid Laubrock, celliste Tomeka Reid en slagwerker Susie Ibarra. En dus volledig uit inmiddels beroemde vrouwen. Het werd dan ook wel eens tijd. Die opgebouwde roem betaalt zich hier dubbel en dwars uit in de tien titelloze stukken die het album rijk is. Prachtige abstracties in het eerste stuk, als opmaat naar dat verslavende ritme dat Melford en Ibarra neerleggen in het tweede stuk, een voedingsbodem voor prachtige solo’s van Laubrock, Halvorson en Reid, maar ook voor schitterend samenspel tussen die drie. Om aansluitend de muziek weer richting abstractie te brengen in het derde stuk.
En dit blijkt een patroon voor het gehele album. Het vierde is namelijk weer zeer harmonieus, een mooi gespeelde trage ballade. Met overigens een prachtige bijdrage van Reid, want ja, welk instrument leent zich beter voor dit soort muziek dan de cello? Waarna we met Laubrock weer de abstractie induiken, een terrein waarop ze zich zoals we weten uitstekend thuis voelt. Dan breekt het kwintet met de vast opbouw, want ook het zesde, een prachtige klanksculptuur en het zevende, met een grote rol voor Melford en Halvorson zijn vrij abstracte stukken, al krijgt in dit laatste stuk verderop het ritme wel weer de overhand. Een ritme dat zich op bijzondere wijze doorzet in het achtste stuk, met handgeklap en in het negende, met wederom dat strakke spel van Melford. Tot het hier volledig omslaat in een ware kakafonie. Tot slot klinkt het wonderschone tiende stuk, een meeslepende ballade.
Filmmuziek is natuurlijk zelden heel abstract, het ondersteunt immers een verhaal. De muziek voor ‘Loving Highsmith’, over de schrijfster Patricia Highsmith, past dan ook in dit patroon. En met slechts twee gitaren komen we dicht bij Halvorson en haar fraaie spel. Toch zijn de abstracties gelukkig ook niet geheel afwezig, ‘Vu’ is daar een fraai voorbeeld van. Wel wat kort, maar dat geldt voor alle stukken. Met twee gitaristen is het soms wat lastig om de één van de ander te onderscheiden, maar zowel in ‘Pluvier’ als in ‘Colt’ hoor je goed dat kenmerkende, wat hoge zangerige geluid van Halvorson terug. En er wordt prachtig en zeer harmonieus samengespeeld, hard nodig in zo’n setting, Als voorbeeld mag het energieke en mooi melodieuze ‘Careful’ dienen. Beide schijven bevatten naast muziek uit de film, die per sessie overigens verschilt, nog een fors aantal andere stukken, gespeeld tijdens de opnamesessies. Het geeft beide gitaristen hier de mogelijkheid om wat meer van de gebaande paden af te wijken, zoals op de eerst schijf bijvoorbeeld duidelijk wordt in ‘Mick’ en ‘Ortegis’. In dat programma passen ook onverwachte stukken als een heuse blues, ‘Slow PH Blues’; folk, ‘Death is Only a Dream’ en klassiekers als ‘Days of Wine and Roses’ en ‘Just Friends’. Overigens herkennen we in die laatste twee weer dat kenmerkende Halverson geluid.
De tweede Cd opent met ‘Death is Only a Dream’ en aangezien dit het enige nummer is waarop we alle drie de gitaristen horen, kun je dit dus wel als een overgang beschouwen. Frisell is natuurlijk een totaal ander gitarist als Halverson, dat wordt al snel duidelijk. Zijn klank is meer ingetogen en zijn stijl kent ongeveer evenveel invloeden vanuit de country en de folk, dan vanuit de jazz. Bijvoorbeeld mooi tot uiting komend in stukken als ‘Goldoni’ en ‘Glad’. En ook hier bieden de laatste zeven stukken de twee gitaristen weer wat meer mogelijkheid te experimenteren, direct al in de klassieker ‘I’m a Fool to Want You’.
Van ‘Music for the Film Loving Highsmith’ zijn stukken te beluisteren via Bandcamp, het album is daar ook te koop: