Occupied Head – Interoception / 7697 Miles – Cla / Die Abbilder – Fernweh / Melophobia & Occupied Head – And Time Will Not Relend (CD / LP / Cassette / Download Recensie)

Dieter Mauson, beter bekend onder zijn alias Occupied Head, timmert driftig aan de weg. Vorig jaar telde ik vier albums, één keer solo, de LP ‘Interoception’, verschenen bij KinetiK Records en drie keer in een duo samenstelling. 7697 Miles, dat hij vormt met Cristobal Rawlins, bracht eveneens via KinetiK Records de cassette ‘Cla’ uit, Die Abbilder, een duo dat hij vormt met Wilfried Hanrath nam voor Submarine Broadcasting Company de Cd ‘Fernweh’ op en met Dimitris Tsironis, werkend onder het alias Melophobia, maakte hij voor Default Standard het alleen als download verkrijgbare ‘And Time Will Not Relend’.

De opnames voor ‘Interoception’ stammen uit de jaren 2018 tot 2020 en waren niet in eerste instantie bedoeld voor deze samenstelling. Zo maakte Mason de opener, het titelstuk tijdens een reis door het voormalige Inca rijk in Peru. Het klinkt exotisch, deze met glissandi doortrokken muziek. ‘Constant out of Range’ valt op door de sterk pulserende ritmiek en het bijzonder industriële karakter van de muziek, iets dat we overigens vaker op dit album tegenkomen. ‘Before We Even Got Here (summarised)’ is eveneens een ritmisch stuk, maar veel minder dwingend. En hier vallen de pauzes in de muziek op, die het ritme nog meer nadruk geven. In ‘All I Am (Instrumental)’ ligt het tempo nog lager, noem het gerust intelligente lounge wat hier gebeurt. Iets dat we in wat mindere mate eveneens terughoren in ‘Katharsis’.

Aan 7697 Miles besteedde ik eerder aandacht, zowel ‘Kiñe’ als ‘Iskay’ waardeerde ik hogelijk. Opener ‘Lonquimay’ past qua stijl helemaal bij de laatste twee stukken van ‘Interoception’, al horen we hier ook de Chileense achtergrond van Rawlins terug in de muziek. Ook deze stukken, die overigens onderling veel meer consistentie vertonen, zijn ritmisch, sterk ritmisch, maar het tempo ligt over het algemeen vrij laag. Het is meer luistermuziek, met een hoog wegdroom gehalte, dan dansmuziek, al zijn de twee musici hier wel degelijk door beïnvloed. En het zit allemaal razend knap in elkaar. Een stuk als ‘Cobquecura (downtown mix)’ kan daarbij mooi als voorbeeld dienen: het ritme is duidelijk aanwezig, terwijl er tevens genoeg variatie in de diverse toevoegingen zit om het geheel boeiend te houden. Mooi klinkt ook ‘Salida immediata’ waarin het ritme veel minder overheersend is en dat daardoor een zekere spanning krijgt. Bijzonder is overigens dat het tempo gaandeweg steeds lager komt te liggen, culminerend in twee vrij lange stukken: ‘Orejas andantes’ en ‘No tarda en llega’.

Zowel Hanrath als Mauson zijn van huis uit bassisten, iets dat we goed terug horen in ‘Fernweh’. Vreemde muziek op dit album, sterk mechanisch van klank en dus eigenlijk niet passend bij de hoes. Opener ‘Undertow’ bezit een loom, industrieel ritme, waarover wordt gevarieerd met een patroon dat veel wegheeft van een vastlopende machine. Het titelstuk ‘Fernweh’ bevat een nog pregnanter ritme en ook hier vinden we die sterk mechanische klankwereld. ‘Longings’ is heel anders, hier ontbreekt het mechanische volledig, dit gaat eerder richting ambient. Het blijkt een uitzondering, in ‘Heartbeat’ krijgt het mechanische weer de overhand, inclusief het gebruik van stemvervorming. Op ‘October Child’ horen we Harath solo, op synthesizer, maar ook op bas en drums. Een bijzonder klankcollage. Die ambient-achtige sfeer komen we tot slot nog tegen in het solostuk van Mauson: ‘Volplane’.

Van deze albums is ‘And Time Will Not Relend’ het meest abstract. In feite hebben we hier te maken met een bijzonder spannende, doorlopende geluidssculptuur. Vrij duistere klankwolken vormen de hoofdmoot, afgewisseld met op veldopnames gelijkende geluiden en onheilspellende klankpatronen. Op meerdere plaatsen, maar vooral in ‘A drowning and two more opportunities (clapping for ourselves)’ horen we geluiden die in een fabriekshal niet zouden misstaan, het vormt een bijzondere combinatie met de meer natuurlijke klanken, zoals vogelgeluiden. En ritme speelt een rol, bijvoorbeeld verderop in dit vrij lange deel, maar wel een heel bescheiden rol, zeker in vergelijking met de drie andere albums die hier centraal staan.

Alle albums zijn te beluisteren en te koop via Bandcamp: